Iedere januari is het weer zover. Alhoewel ik het liefst eindeloos in de donkere dagen blijf ronddolen streep ik toch met veel plezier deze maand, die toch iedere dag lichter wordt, een dag weg. Het is de Nationale Tuinvogeltelling die me doet uitzien naar eind januari. In het lommerrijke wijkje waar ik woon vindt ook ieder jaar de Nationale Tuinvogeltelling plaats. Sinds jaar en dag meld ik me aan en op de desbetreffende dag zit ik om 8.00 uur met een kan koffie, een stapel boterhammen, een blocnote en een verrekijker gereed in mijn tuin. Ook vorig jaar. Het was een prachtige, kille winterdag. In de nacht had het licht gevroren en mijn tuin stond er door de rijp bij als een bestrooide appelflap.. Het was half bewolkt na een nacht vol mist. De zon scheen zwak en deed de temperatuur naar een schamele minus twee graden stijgen. Het schalkse wit van de rijp en de uitsneeuwende mist speelden een dartel spel met de zon en de wind. Ik had me op een campingstoeltje geïnstalleerd en wach...