Doorgaan naar hoofdcontent

De Vreemde Vogel

 



Iedere januari is het weer zover. Alhoewel ik het liefst eindeloos in de donkere dagen blijf ronddolen streep ik toch met veel plezier deze maand, die toch iedere dag lichter wordt, een dag weg. Het is de Nationale Tuinvogeltelling die me doet uitzien naar eind januari. In het lommerrijke wijkje waar ik woon vindt ook ieder jaar de Nationale Tuinvogeltelling plaats. Sinds jaar en dag meld ik me aan en op de desbetreffende dag zit ik om 8.00 uur met een kan koffie, een stapel boterhammen, een blocnote en een verrekijker gereed in mijn tuin.

Ook vorig jaar.

Het was een prachtige, kille winterdag. In de nacht had het licht gevroren en mijn tuin stond er door de rijp bij als een bestrooide appelflap.. Het was half bewolkt na een nacht vol mist. De zon scheen zwak en deed de temperatuur naar een schamele minus twee graden stijgen. Het schalkse wit van de rijp en de uitsneeuwende mist speelden een dartel spel met de zon en de wind. Ik had me op een campingstoeltje geïnstalleerd en wachtte op wat er komen ging. In de lucht en vanuit de bomen hoorde ik het twitteren, tsjilpen, koeren en kieren van diverse gevleugelden. Ik had alvast een shortlist gemaakt van de soorten die ik meende aan te gaan treffen.

De telling verliep voorspoedig, precies zoals ik had verwacht. Om 9.30 uur had ik al een karrenvracht aan streepjes achter de diverse species staan. Ik liep de keuken in om een extra boterham te smeren. Vanuit de keuken hoorde ik een bijzonder geluid. Het had weinig van doen met het twitteren, tsjilpen, koeren en kieren van mijn gevleugelde vrienden. Het gegrom en gehijg had meer raakvlakken met een niet nader te definiëren zoogdier. Ik liep naar buiten en zag het in de boom op een doorbuigende tak zitten. Naakt, op een fluorescerende gele sportbroek na, de huid lichtbruin verbrand door de prille winterzon en een spierwitte bos haar om de schedel gedrapeerd. Het lichaam zag er slap en week uit en leek op een ingezakte appelpunt met een toef slagroom. Twee volbruine, droevige ogen keken me aan en hengelden naar mijn barmhartigheid.

`Wie of wat ben je?` doorbrak ik de stilte.

`Ik ben een Vreemde Vogel` ontwaarde ik tussen het klappertanden door.

Ondanks de winterzon die op het scheen was het duidelijk dat de Vreemde Vogel niet opgewassen was tegen de kille temperatuur. Ik kreeg medelijden met het klappertandende schepsel en nodigde het uit.

`Kan ik je uitnodigen voor een kopje thee? 

Het klom uit de boom en liep achter me aan de keuken in.

`Ga maar aan de eettafel zitten, dan zal ik je een kopje thee brengen.`

Ik ging naar de keuken, joeg de fik in de samowar en bereidde een kopje kruidenthee. Toen ik de kamer in liep was de Vreemde Vogel verdwenen. Ik heb overal gezocht, maar kon het nergens vinden. Op de stoel waar het had gezeten lag een ingezakte appelpunt met een toef slagroom erop. Ik gooide de punt in een vuilniszak en besloot deze buiten in de ondergrondse container te deponeren. De rest van de dag verliep voorspoedig. Ik telde dat het een lieve lust was en gaf om 17.15 mijn waarnemingen voor die dag door aan de organisatie.

Na het avondeten besloot ik een ommetje te maken. Ik liep langs de ondergrondse vuilcontainer aan de Bergselaan en hoorde een hels kabaal. De klep schoot open en een volle vuilniszak sprong eruit. Van binnenuit scheurden twee handen de zak open en een lichtbruin verbrand schepsel met een geel fluorescerend sportbroekje aan en spierwit haar om de schedel gedrapeerd sprong uit de zak. Het keek me aan, gromde en fladderde weg. Ik besloot mijn ommetje te vervolgen en zag links en rechts  op de Bergselaan en in de zijstraten opengescheurde vuilniszakken liggen. Ik telde er tientallen, misschien wel honderden. Ik was net thuis toen ik een mail van de organisatie kreeg met de uitslag van de tuinvogeltelling.

Beste vogelteller. Wederom bedankt voor uw geweldige steun en inzet. We kunnen wel concluderen dat de tuinvogeltelling ook dit jaar de eerste dag een daverend succes was. Bij deze ontvangt u de uitslag. Tussen haakjes het aantal waarnemingen. Veel bekende vogels, maar toch ook een verrassende winnaar!

Bald Eagle (0)

Woestijnvalk (0)

Pinguïn (2)

Condor (6)

Kuifeend (212)

Merel (400)

Halsbandparkiet (1200)

Duif (1400)

Roodborstje (6000)

Huismus (9000) 

                               

En de absolute winnaar met twintigduizend waarnemingen :

De Vreemde Vogel.


Foto : Raymond Swaep

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Reacties

  1. Hoe krom kan een mensenbrein denken? Die vraag stelt Raymond F. Swaep zich volgens mij iedere keer weer af als hij aan een nieuwe column begint. Een op zich vrij saaie tijdsbesteding als het een keer paar jaar tellen van de vogels in je tuin, is voor de Poëet van het Oude Noorden aanleiding om de prachtige kunststroming die wij absurdisme noemen van een nieuwe dimensie te voorzien. De Gedaanteverwisseling van Franz Kafka is goed, De Hersenspinsels van de Eenzame Fietser zijn beter.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank u zeer mijnheer de Wit voor deze prachtige woorden.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo wil ik ook vaak kunnen schrijven, maar wens dat Lezers geduld hebben voor de opbouw.
    Beetje blablah in het midden, en dan keihard naar het Plot!
    Dankje Raymond Swaep! Genoten!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Mario. Bedankt! Ik heb via Marcel inmiddels ook jou blog bereikt. Harstikke leuk en wat heb je mooie, ontroerende woorden voor Moeder.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Trammetje 8

  Ik ben woonachtig in een stad die voornamelijk bekend staat om diens uiterlijk van glas en staal. Als niets ontziende speren schieten torens van glas, staal en beton de lucht in. Toch heeft mijn stad oude wijken waar de geschiedenis nog voelbaar en zichtbaar is. Een van die wijken is het Oude Noorden. Deze wijk is gelegen tussen de Noordsingel, de Bergweg, Noorderkanaalweg, Soetendaalsekade, Zwaanshals, Zwaanshalskade en de Zaagmolenkade. Een nauwe stadswijk omringd door een gordel van groen langs de Rotte en de Noordsingel. E r is iets met deze wijk. Als er afscheid wordt genomen van de zomer en de dagen korter en korter worden gebeuren er dingen die niet te begrijpen zijn. Mensen die het hebben meegemaakt en het hebben proberen te verklaren zijn volkomen krankzinnig naar het gekkenhuis afgevoerd. Hoewel ik zelf nooit getuige ben geweest van vreemde gebeurtenissen kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Vooral als ik tegen zonsondergang op één van mijn lievelingsplekken sta: op...

De Vieze Mensen

Elk jaar zie ik weer met angst en beven de zomer tegemoet. Ik haat de zomer. Het is vaak warm, droog en licht en ik hou meer van kou, vocht en donker. Ik ben dat oeverloze gezwam als de zon weer een paar dagen schijnt in de zomer ook zo zat.   ´ Lekker weer zeg.´ ´ Zeker! Het is genieten. ´ ´Heerlijk dadelijk terrasje pakken met een lekker glaasje wijn erbij. ´ ´Morgen lekker naar het strand. ´ ´Ik was er zo aan toe. ´ ‘ Van die regen word je maar sombertjes. ‘ ‘ We hebben dit wel verdiend. ‘ Mijn angst voor de zomer komt   ook door de gedragsverandering bij veel mensen. Als een ontpopte rups gooien ze bij een temperatuurtje van vijfentwintig graden of meer de kleding van zich af. Tijdens mijn vele fietstochtjes boven de vijfentwintig graden zie ik ze aan alle kanten tevoorschijn komen, de half blote mensen,………..de Vieze Mensen. Ik zet een paar situaties voor u op een rij waarbij het ontmoeten van Vieze Mensen gegarandeerd is. Pleziervaart...

De Lage Landen

  Ik ben woonachtig in de Lage Landen. Dit gebied is gelegen in het uiterste noordwesten van Europa. De Lage Landen wordt door de Fransen Les Pays Bas genoemd en dat bevreemdt me aangezien het gebied hoog in het Avondland gelegen is. Een andere benaming voor het gebied is Nederland waarbij het woord neder verwijst naar laag. Ook zo'n vreemde gewaarwording. Woorden schieten tekort om de schoonheid van Nederland – de Lage Landen, ingesloten door de Noordzee en de Atlantische oceaan en in het zuiden grenzend aan Engeland, te omschrijven, maar ik zal het toch proberen. Taalkundig heeft het land een meervoud en een enkelvoud, om het even hoe u het wilt gebruiken. Ik woon in de Lage Landen in de Lage Landen, maar als u vindt dat ik in Het Lage Land in de Lage landen woon dan is dat uw goed recht. Nederland heeft een indrukwekkende kustlijn die laveert tussen ruig en pittoresk. De Lage Landen zijn bergachtig en hebben alleen in het midden een wat vlakkere strook. Hier zijn de twee grootst...