Iedere januari is het weer zover. Alhoewel ik het liefst eindeloos in de donkere dagen blijf ronddolen streep ik toch met veel plezier deze maand, die toch iedere dag lichter wordt, een dag weg. Het is de Nationale Tuinvogeltelling die me doet uitzien naar eind januari. In het lommerrijke wijkje waar ik woon vindt ook ieder jaar de Nationale Tuinvogeltelling plaats. Sinds jaar en dag meld ik me aan en op de desbetreffende dag zit ik om 8.00 uur met een kan koffie, een stapel boterhammen, een blocnote en een verrekijker gereed in mijn tuin.
Ook vorig jaar.
Het was een prachtige, kille winterdag. In de nacht had het licht gevroren en mijn tuin stond er door de rijp bij als een bestrooide appelflap.. Het was half bewolkt na een nacht vol mist. De zon scheen zwak en deed de temperatuur naar een schamele minus twee graden stijgen. Het schalkse wit van de rijp en de uitsneeuwende mist speelden een dartel spel met de zon en de wind. Ik had me op een campingstoeltje geïnstalleerd en wachtte op wat er komen ging. In de lucht en vanuit de bomen hoorde ik het twitteren, tsjilpen, koeren en kieren van diverse gevleugelden. Ik had alvast een shortlist gemaakt van de soorten die ik meende aan te gaan treffen.
De telling verliep voorspoedig, precies zoals ik had verwacht. Om 9.30 uur had ik al een karrenvracht aan streepjes achter de diverse species staan. Ik liep de keuken in om een extra boterham te smeren. Vanuit de keuken hoorde ik een bijzonder geluid. Het had weinig van doen met het twitteren, tsjilpen, koeren en kieren van mijn gevleugelde vrienden. Het gegrom en gehijg had meer raakvlakken met een niet nader te definiëren zoogdier. Ik liep naar buiten en zag het in de boom op een doorbuigende tak zitten. Naakt, op een fluorescerende gele sportbroek na, de huid lichtbruin verbrand door de prille winterzon en een spierwitte bos haar om de schedel gedrapeerd. Het lichaam zag er slap en week uit en leek op een ingezakte appelpunt met een toef slagroom. Twee volbruine, droevige ogen keken me aan en hengelden naar mijn barmhartigheid.
`Wie of wat ben je?` doorbrak ik de stilte.
`Ik ben een Vreemde Vogel` ontwaarde ik tussen het
klappertanden door.
Ondanks de winterzon die op het scheen was het duidelijk dat de Vreemde Vogel niet opgewassen was tegen de kille temperatuur. Ik kreeg medelijden met het klappertandende schepsel en nodigde het uit.
`Kan ik je uitnodigen voor een kopje thee?
Het klom uit de boom en liep achter me aan de keuken in.
`Ga maar aan de eettafel zitten, dan zal ik je een kopje
thee brengen.`
Ik ging naar de keuken, joeg de fik in de samowar en bereidde een kopje kruidenthee. Toen ik de kamer in liep was de Vreemde Vogel verdwenen. Ik heb overal gezocht, maar kon het nergens vinden. Op de stoel waar het had gezeten lag een ingezakte appelpunt met een toef slagroom erop. Ik gooide de punt in een vuilniszak en besloot deze buiten in de ondergrondse container te deponeren. De rest van de dag verliep voorspoedig. Ik telde dat het een lieve lust was en gaf om 17.15 mijn waarnemingen voor die dag door aan de organisatie.
Na het avondeten besloot ik een ommetje te maken. Ik liep langs de ondergrondse vuilcontainer aan de Bergselaan en hoorde een hels kabaal. De klep schoot open en een volle vuilniszak sprong eruit. Van binnenuit scheurden twee handen de zak open en een lichtbruin verbrand schepsel met een geel fluorescerend sportbroekje aan en spierwit haar om de schedel gedrapeerd sprong uit de zak. Het keek me aan, gromde en fladderde weg. Ik besloot mijn ommetje te vervolgen en zag links en rechts op de Bergselaan en in de zijstraten opengescheurde vuilniszakken liggen. Ik telde er tientallen, misschien wel honderden. Ik was net thuis toen ik een mail van de organisatie kreeg met de uitslag van de tuinvogeltelling.
Beste vogelteller. Wederom bedankt voor uw geweldige steun en inzet. We kunnen wel concluderen dat de tuinvogeltelling ook dit jaar de eerste dag een daverend succes was. Bij deze ontvangt u de uitslag. Tussen haakjes het aantal waarnemingen. Veel bekende vogels, maar toch ook een verrassende winnaar!
Bald Eagle (0)
Woestijnvalk (0)
Pinguïn (2)
Condor (6)
Kuifeend (212)
Merel (400)
Halsbandparkiet (1200)
Duif (1400)
Roodborstje (6000)
Huismus (9000)
En de absolute winnaar met twintigduizend waarnemingen :
De Vreemde Vogel.
Foto : Raymond Swaep
Hoe krom kan een mensenbrein denken? Die vraag stelt Raymond F. Swaep zich volgens mij iedere keer weer af als hij aan een nieuwe column begint. Een op zich vrij saaie tijdsbesteding als het een keer paar jaar tellen van de vogels in je tuin, is voor de Poëet van het Oude Noorden aanleiding om de prachtige kunststroming die wij absurdisme noemen van een nieuwe dimensie te voorzien. De Gedaanteverwisseling van Franz Kafka is goed, De Hersenspinsels van de Eenzame Fietser zijn beter.
BeantwoordenVerwijderenDank u zeer mijnheer de Wit voor deze prachtige woorden.
BeantwoordenVerwijderenZo wil ik ook vaak kunnen schrijven, maar wens dat Lezers geduld hebben voor de opbouw.
BeantwoordenVerwijderenBeetje blablah in het midden, en dan keihard naar het Plot!
Dankje Raymond Swaep! Genoten!
Hoi Mario. Bedankt! Ik heb via Marcel inmiddels ook jou blog bereikt. Harstikke leuk en wat heb je mooie, ontroerende woorden voor Moeder.
Verwijderen