De kerstinkopen zitten er weer op. Ook dit jaar gaf het toch weer enige reuring, maar dat ligt niet aan mij. Het zijn vooral de onnozelen om me heen die niet met de kerstdrukte weten om te gaan. Gelukkig zijn de boodschappen weer binnen. Eerste kerstdag komt de familie op bezoek en we hebben er veel zin in ze eens flink in de watten te leggen. We kozen voor Gravad Lax als een van de voorgerechten. Er werd niet voor de makkelijke weg gekozen, kopen bij de visboer, maar de moeilijke weg; de zalm zelf marineren en achtenveertig uur onder druk van een grote bak met ijs begraven in de aarde. De traditionele Scandinavische wijze. Ik had de wekker vannacht om drie uur gezet en stond om vijf over drie met een meter gemarineerde zalm, een bak met ijs en een schop in mijn handen. Het graven ging voorspoedig en ik had niet door dat na een minuut of twintig vanuit de lucht een felle lamp op me werd geschenen. Een metertje of twintig boven de tuin vloog een helicopter waaruit drie marinier-