De kerstinkopen zitten er weer op. Ook dit jaar gaf het toch weer enige reuring, maar dat ligt niet aan mij. Het zijn vooral de onnozelen om me heen die niet met de kerstdrukte weten om te gaan. Gelukkig zijn de boodschappen weer binnen.
Eerste kerstdag komt de familie op bezoek en we hebben er
veel zin in ze eens flink in de watten te leggen. We kozen voor Gravad Lax als
een van de voorgerechten. Er werd niet voor de makkelijke weg gekozen, kopen
bij de visboer, maar de moeilijke weg; de zalm zelf marineren en achtenveertig
uur onder druk van een grote bak met ijs begraven in de aarde. De traditionele
Scandinavische wijze. Ik had de wekker vannacht om drie uur gezet en stond om
vijf over drie met een meter gemarineerde zalm, een bak met ijs en een schop in
mijn handen. Het graven ging voorspoedig en ik had niet door dat na een minuut
of twintig vanuit de lucht een felle lamp op me werd geschenen. Een metertje of
twintig boven de tuin vloog een helicopter waaruit drie marinier-achtige types
langs touwen naar beneden tokkelden. “
Goedemorgen “ wilde ik nog zeggen, maar ik werd tegen de grond aan gedrukt. “
We hebben hem “ sprak een van de marinier-achtige types in een walkie talkie.
“ Wat is hier in vredesnaam aan de hand? “ hoorde ik plots
mijn vriendin zeggen die in de deuropening stond.
“ Wie bent u? “ vroeg een der marinier-achtige types.
“ Ik ben de vriendin van de man die u in een houdgreep hebt.
“
“ Bent u niet dood? “
“Dood? Ik ben zo levend als een ontwaakte foetus. “
“ Wat bent u dan aan het doen? “ vroeg een der marinier-achtige
types aan mij.
“ Ik begraaf Gravad Lax “ zei ik.
“ Op traditioneel Scandinavische wijze? “
“ Yep. En ik serveer het op eerste Kerstdag met een
mosterd-dillesaus. “
“ Hmmmmmmm, dat vind ik zo lekker “ zei het marinier-achtige
type.
“ Ik vrees dat er sprake is van een misverstand” zei een
ander marinier-achtig type. We hebben een anoniem telefoontje gehad van een van
de buren. Het ging als volgt: “
“ Hallo. Met de politie? Ik wil een anonieme melding
doorgeven. Wij wonen aan de Heuvellaan. Er is iets gaande bij onze buren. Als
je voor ons huis staat met je rug naar het huis dan betreft het de buren links
van ons. Zij wonen op Heuvellaan nummer tachtig. We hebben de vrouw des huizes
al twee dagen niet gezien en we hebben het vermoeden dat de man des huizes haar
momenteel staat te begraven in de tuin. “
“ U begrijpt “ zeiden de marinier-achtige types in koor, “ dat
we u onze verontschuldigingen moeten aanbieden. “
“ Aanvaard “ zei ik.
Het gevolg was wel dat ik vanmorgen redelijk onuitgeslapen met mijn boodschappenlijst op pad ging. Ondanks het vroege tijdstip viel het niet mee met de drukte, het viel nogal tegen. Ik sloot aan bij een polonaise van Grijze Gerda’s en kromgetrokken oude mannetjes die en masse met hun boodschappenwagentjes tegen mijn enkels kleunden. “ Ga toch in een daluur winkelen!!! “ brulde ik een omaatje in haar oor. “ We zitten nu in een daluur “ mijnheer diende ze me van repliek. Ik ging de lijst en de winkel af en het werd me al snel duidelijk dat ik minimaal drie supermarkten af zou moeten om alle ingrediënten bij elkaar te kunnen scharrelen. Vooral avocado bleek een groot probleem. Ik peinsde mijn hersenen, waar hadden we in vredesnaam een avocado voor nodig? Mijn vriendin heeft geen app-apparaat dus ik kon haar niet appen. Ik besloot mijn geluk bij een grootgrutter aan de andere kant van de A20 te beproeven. De wijk heet het Kleiwegkwartier, marketingtechnisch gezien wordt het ook wel Hillegersberg-Zuid genoemd, maar het staat ook wel bekend als witwijk. Er liep van alles rond bij de grootgrutter. Kerels met rode broeken en gele overhemden en vrouwen met helmhaar. Helaas was er in geen velden of wegen een avocado te bekennen.
Ik besloot de avocado even in de parkeerstand te zetten en
op jacht te gaan naar de pièce de résistance. We hadden deze kerst voor
gevogelte gekozen als hoofdgerecht. Ik hield halt bij een kleine
vogelsupermarkt en ging naar binnen. Achter de counter stond een olijk kereltje
die verdomd veel op Urbanus leek. Rechts van de counter hingen vogels die nogal
dropen.
“ Goedemorgen “ zei ik. “ Wat zijn dat voor vogels? “
“ Dat zijn ganzen “ zei het kereltje met een West-Vlaams accent.
“ Zijn ze aan het wateren? “ vroeg ik.
“ Nee “ zei hij. “ Het is vet dat naar beneden druipt. In de
bakken wordt het vet opgevangen en laten we het stollen. Veel mensen gooien het
vet weg, maar je kunt het heerlijk gebruiken voor het maken van roast potatoes.
Halverwege het bakken haal je ze even uit de oven en druk je ze lichtjes plat
met een stamper, zodat ze beter in contact blijven met de ovenschaal. “
“ Jamie Oliver. Roast potatoes – 24 kitchen “ zei ik.
“ Precies. U kent uw klassiekers mijnheer. “
“ Ik wil wel graag gans “ zei ik.
“ Prima. Wilt u de ganse gans of wilt u een deel? “
“ Een deel? “
“ Ja, een deel van de ganse gans. “
“ Ja ik wil gans “ zei ik.
“ Zal ik de ganse gans voor u inpakken? Een verstandig besluit om voor de ganse gans
te kiezen. Gans laat zich goed invriezen en de ervaring leert dat er delen van
de ganse gans overblijven die dan uitermate geschikt zijn om in te vriezen.“
“ Ik wil een gans. Geen ganzen! “ Ik kreeg het idee dat ie
danig met mijn noten zat te jongleren.
“ Alstublieft. Een ganse gans. Dat is dan tachtig euro. “
Ik brak. Het was de arrestatie en de slapeloze nacht die me
de das om deden.
“ Ik heb geen stroop bij me om je om de bek te smeren “gilde
ik, “ daarom gebruik ik dit! “
Met twee handen pakte ik een kilootje gestold vet en smeerde
hem dat om zijn mond.
“ Tropisch fruit gedurende het ganse jaar “ stond
erop geschreven. Dit had eigenlijk het teken moeten zijn dat doorlopen beter
zou zijn.
“ Goedemorgen “ zei ik toen ik binnen stond. Achter de
counter stond een uitgemergelde kerel met haar tot zijn schouders die verdomd
veel op Hermans Brusselmans leek.
“ Heeft u een avocado? “ vroeg ik
“ Wablief? “ zei ie.
“ Of je een avocado hebt “ zuchtte ik.
“ Die verkopen we niet in dit jaargetijde “ zei ie. " Het meeste fruit is het ganse jaar verkrijgbaar, behalve avocado. Ik brak weer. “ Wat ben jij voor groenteboer??? “ krijste ik. “ Je bent een minkukel buitencategorie!!!“ Hij hengelde naar een afstraffing. Ik keek om me heen en zag een galliameloen liggen. Galliameloenen zijn wat kleiner dan watermeloenen en ze hebben een ruwe schil. Ze liggen lekker in de hand en zijn zeer geschikt om mee te bowlen; wat ik ook deed. De meloen kletste vol op zijn voorhoofd en hij ging out. Het was mooi geweest. Het werd tijd om naar huis te gaan.
“ Het is gelukt “ zei ik tegen mijn vriendin. Op een
dingetje na.
“ Op wat na " ? Vroeg
ze.
“ Nergens avocado te krijgen. “
“ Avocado? Oooh, dat
moet een schrijffout zijn. Ik bedoelde eigenlijk advocaat. Dat geeft niet. Dat
flans ik dadelijk zelf wel in elkaar.
Foto : www.landidee.nl
Reacties
Een reactie posten