Hersenspinsels van Raymond Swaep, de eenzame fietser.

  U bent ongetwijfeld bekend met de film The Truman Show. Een van de mooiste scènes vindt plaats in de keuken van Truman. Er ontvouwt zich een alledaags gesprek plaats tussen Truman en zijn vrouw of hij, ik meen chocolademelk, wil. Ze pakt een Nesquick-achtige verpakking en begint de unique selling points van het product op te lepelen alsof ze onderdeel van een reclamespot is. Daarbij kijkt ze Truman niet aan, maar staart ze langs hem heen naar een denkbeeldig punt op een muur. Op dat moment begint het bij Truman te knagen en krijgt hij het idee dat er iets niet klopt, dat hij onderdeel is van iets vreemds. Onbewust knaagt het bij mij ook al een tijd en vanaf vandaag ben ik er haast zeker van dat er iets niet klopt. Wanneer is het knagen eigenlijk (onbewust) begonnen? Jaren geleden vermoed ik, bij het bedrijf waar ik toen werkte en dat niet lang daarna op de fles ging. ( Uitermate onderhoudend beschreven in :  Werkloos  ) Ik had een collega en die was zo scheel als het ma...

 Beste lezer, In mijn schrijfsel  De Put.  Heeft u kunnen lezen dat ik in een alternatieve waarheid ben beland. Is deze waarheid wel alternatief? Is een waarheid niet iets wat jij ervaart en waar geen alternatief voor mogelijk is? Dit is het vraagstuk dat de Gandalf look-a-like mij voorlegde.  U was heel duidelijk in uw reactie beste lezer. U wilde een cliffhanger, vervolg, uitkomst, of hoe je het ook wilt noemen. Ik pak de draad op als ik over de eindeloze, lege vlakte van klei loop en geef een kort verslag van wat mij is overkomen. Langzaam beginnen de laatste krachten uit me weg te vloeien. Overdag slaap ik en gedurende de nacht verplaats ik me. Op de vroege morgen lik ik de dauw op van de rotsen waar ik onder slaap. Eten is een ander verhaal, er groeit niks op deze schrale grond en ik probeer me in leven te houden met de klei die ik van de grond schraap. Ik maal de klei fijn tussen mijn tanden waarna ik deze voorzichtig via mijn slokdarm naar mijn maag laat zakke...