The Truman Show

 

U bent ongetwijfeld bekend met de film The Truman Show. Een van de mooiste scènes vindt plaats in de keuken van Truman. Er ontvouwt zich een alledaags gesprek plaats tussen Truman en zijn vrouw of hij, ik meen chocolademelk, wil. Ze pakt een Nesquick-achtige verpakking en begint de unique selling points van het product op te lepelen alsof ze onderdeel van een reclamespot is. Daarbij kijkt ze Truman niet aan, maar staart ze langs hem heen naar een denkbeeldig punt op een muur. Op dat moment begint het bij Truman te knagen en krijgt hij het idee dat er iets niet klopt, dat hij onderdeel is van iets vreemds. Onbewust knaagt het bij mij ook al een tijd en vanaf vandaag ben ik er haast zeker van dat er iets niet klopt.

Wanneer is het knagen eigenlijk (onbewust) begonnen? Jaren geleden vermoed ik, bij het bedrijf waar ik toen werkte en dat niet lang daarna op de fles ging. ( Uitermate onderhoudend beschreven in : Werkloos )

Ik had een collega en die was zo scheel als het maar zijn kan. Hij keek met zijn linkeroog in zijn rechter broekzak. Zijn bijnaam was Het Boze Oog. Hij was scheel, althans, dat heb ik altijd gedacht. Als het mijn beurt was voor een rondje koffie / thee dan bestelde hij altijd thee op deze wijze:

‘Doe mij maar een mok witte thee van Pickwick. ‘- Pickwick witte thee komt van Camellia Sinensis. De plant groeit op goed doorlatende zure tot neutrale grond in gebieden waar ongeveer 1300 mm regen per jaar valt. Pickwick witte thee wordt gemaakt van de beste blaadjes. Hierdoor heeft de Pickwick witte thee een lichte, bloemige zoete smaak en geur. – 

Ik heb altijd gedacht dat dit een soort van grap moest voorstellen, maar ik weet nu wel beter. Dat langs me heen kijken naar een punt in de verte had niks met scheelheid te maken.

Vandaag is het allemaal een beetje duidelijk geworden en dit begon vanmorgen vroeg.

‘Ik ga boodschappen doen bij Bas van der Heijden, ‘ zei ik tegen mijn vriendin.

‘Kun je kattenbrokjes meenemen? ‘ vroeg ze.

‘Natuurlijk.’

Ze ging voor me staan, hield de zo goed als lege zak kattenbrokjes in de lucht, keek naar het plafond en zei: - Katten brokjes van Purina One. Ondersteunt de vitaliteit van de kat. Het is een voedingsformule met een functionele bacterie: Lactobacillus, waarvan wetenschappelijk is bewezen dat dit het afweersysteem van uw kat van binnenuit stimuleert en een gezond darmmicrobioom helpt beschermen. –  Ik volgde haar blik. ‘Zit er een spin op het plafond of zo? En we kopen toch altijd Purina one? ‘

Ze zweeg.

Op de stoep voor de Bas van der Heijden zag ik mijn favoriete straatkrantenverkoper zitten. Een pracht van een sujet, volzet, dikke baard, Transsylvanisch accent en een uitstraling alsof hij uit een boek van Charles Dickens was komen wandelen.

Ik voelde in mijn zak en vond een briefje van vijf maar geen kleingeld. Meestal geef ik twee euro en laat hem de straatkrant behouden zodat hij pure winst heeft. Hoe graag je het misschien ook zou willen doen, je moet nooit teveel geven. Dat schijnt de markt te verzieken. Het is lastig te begrijpen, maar ik begrijp het wel.

‘Kunt u wisselen?’ vroeg ik een passant.

‘Ja hoor. Wat wilt u hebben?’

‘Ik wil voor dit briefje van vijf graag kleingeld. ‘

‘Sorry. Ik heb geen kleingeld, alleen maar losgeld. ‘

‘Losgeld? ‘

‘Ja. Om mijn vrouw vrij te kopen als het weer nodig is. ‘

‘Weer nodig is? ‘

‘Mijn vrouw wordt om de haverklap gekidnapped en dan heb ik het losgeld nodig om haar vrij te kopen ‘Wat raar. Heeft u enig idee waarom ze steeds wordt gekidnapped?’

‘Ik heb er uiteraard flink over zitten nadenken en ik denk dat het aan haar tatoeage ligt. ‘

‘Tatoeage? ‘

‘Ja. Op haar voorhoofd staat de tekst Kidnapp me! getatoeëerd. ‘

De straatverkoper bemoeide zich met ons gesprek en zei in accentloos Nederlands tegen me  : U kunt ook wat te eten voor me kopen als dat makkelijker is.

‘Prima,’ zei ik. ‘Wat wilt u hebben? ‘

‘Doe maar een bak kwark van Melkunie.’ - Lekkere, romige Melkunie PROTEIN bosbessen kwark met 20 gram eiwitten, laag in vet, bevat geen kunstmatige zoetstoffen én is lactosevrij. - 

Ik deed mijn ding en kocht een bak kwark.

Ik besloot ook nog even langs bakker Klootwijk te gaan voor een paar broden. 

‘ Zeg het maar, ‘ zei het dienstdoende dienstertje achter de balie. ‘

‘Laten we maar eens beginnen met een zuurdesembrood gesneden. ‘

Nadat het dienstertje het brood had gesneden en ingepakt draaide ze zich om zodat ze met haar rug naar me toe stond, hield het brood in de lucht en zei : - Het zuurdesembrood van Bakker Klootwijk is gerezen met zuurdesemstarter in plaats van gist en heeft een unieke lichtzure smaak en een stevige, luchtige structuur. Voor de echte liefhebber. – 

Even later stond ik weer buiten met drie broden in mijn rugzak.

Ik had me voorgenomen die middag een rondje stad te doen en wat te gaan drinken. Het was perfect terrasweer, het miezelde dus iedereen zat binnen. Ik had het rijk alleen op het terras.

‘Zeg het maar, ‘ zei de ober.

‘Doet u mij maar een Westmalle Dubbel. ‘

Drie minuten later zette hij de Westmalle Dubbel voor me neer en terwijl hij naar de bovenleiding van tram vier begon te staren zei hij '- Westmalle Dubbel, de ultieme Trappist. Door de nagisting op fles heeft deze een rijke en complexe smaak. U zult toetsen ontdekken van karamel, mout, fruitige hesters en rijpe bananen. De balans tussen zoet en bitter is nagenoeg perfect. – 

Ik tikte een handvol flessen naar binnen en besloot hierna bij de volgende kroeg broer Westmalle Tripel te gaan drinken.

‘Zeg het maar, ‘ zei de ober.

‘Doet u mij maar een Westmalle Tripel. ‘

Drie minuten later zette hij de Westmalle Tripel voor me neer, wees met zijn vinger de lucht in en zei : Kijk, een vliegtuig.

Ik keek naar boven en zag een vliegtuig vliegen met een groot spandoek. Op het spandoek stond de volgende tekst geschreven : - Westmalle Tripel, de ultieme Tripel. Een frisse Tripel waarin de frisse mouten en hop tonen mooi in balans zijn. Fruitig en kruidig tegelijk. Deze Tripel staat op eenzame hoogte in deze wereld. – 

Ook nu tikte ik weer een handvol flessen naar binnen en ondanks het feit dat ik enigszins boven mijn theewater begon te geraken bekroop me toch een vreemd gevoel. Een gevoel dat er dingen niet klopten.

Na al het bier werd het tijd voor een frisse neus. Ik had mijn zinnen gezet op een bootje huren bij de Kralingse Bos bootverhuurder.

‘Zeg het maar. ‘zei de eigenaar.

‘Ik wil graag een simpel bootje huren zodat ik een paar uur rond kan dobberen op de Kralingse Plas. ‘

‘Uitstekend idee, ‘ zei hij. Hij begon naar een lantaarnpaal te staren en zei : - Bij de Kralingse Bos bootverhuurder bent u al sinds 1952 aan het juiste adres. Van eenvoudige roeiboot, tot complexe zeilboot, wij hebben het voor u. U kunt tevens cursussen volgen op het gebied van zeilen en navigatie. Kwaliteit staat bij ons voorop en wij zijn zeer schappelijk geprijsd. – 

‘Maar u bent toch zelf de Kralingse Bos bootverhuurder? ‘

‘Zeker, zeker. Of ik dat ben. ‘

Ik stapte in de eenvoudige roeiboot en dobberde richting het midden van de plas. Ik was de enige op het water. Plotseling begon het te regenen terwijl er toch geen wolk te zien was. De regen was van korte duur. Ik keek naar de lucht en deze zag er vreemd uit, plastic-achtig, zeil-achtig. Ik dobberde verder en verder. In de verte doemde iets wits op, een flank mist, een witte muur, het was niet helemaal duidelijk te zien. Naarmate ik verder dobberde kwam de muur dichterbij, tot ik er tegenaan botste. Het was inderdaad zeil, wat moest dit voorstellen? Een stuk verderop zag ik een trap uit het water komen. Deze trap leidde naar een deur in de muur. Ik klom de trap op, ging voor de deur staan en trok deze open. Aan de andere kant van de deur was niks, werkelijk niks. Een grote leegte, zonder geluid, zonder massa, zonder herkenningspunten. Ik besloot terug te gaan, maar kon de deur niet meer vinden. Alsof ie er nooit was geweest.

Ik zit hier nu ergens op een grond met niks om me heen. De Moeder der Existentiële Vraagstukken borrelt in me op : Wie ben ik? Waarom ben ik? Wat doe ik hier? Wat is het doel?

Ik weet het niet………….Ik weet het gewoon niet.