Ook uw gedachten dwalen regelmatig af naar die goede oude tijd. Al twintig tot dertig jaar werkt u bij dezelfde organisatie en heeft u hetzelfde nietszeggende klotebaantje. Na jaren kruipen, nederig buigen, likken en klappen incasseren heeft u eindelijk het hoogste bereikt; het uiterste functiejaar in de hoogst mogelijk te bereiken functiegroep. Deze totaal nietszeggende positie in het leven heeft u de financiële middelen gegeven uw lege bestaan enigszins op te vullen met het aanschaffen van overbodige kapitaalgoederen. En toch knaagt het, oh, oh, oh, wat knaagt het. Hoe vaak heeft u niet met weemoed teruggedacht aan dat baantje van vroeger? Misschien was het een succes, misschien ook niet. Wat het wel was is geestelijke vrijheid. U werd niet geketend door het systeem, dogma’s of uw netwerk. Ook ik heb zo’n baan gehad. Ik heb een tijdje gewerkt als scout. Ik moest potentiële acteurs en actrices opsporen aan de hand van een profielschets van een personage. Mijn opdrachtgevers waren
U kent het wel. U mist de bus, de trein, u verslaapt zich en hierdoor mist u een belangrijke gebeurtenis of bijeenkomst. Iets waar u zo naar uitgekeken heeft is volkomen langs u heen gegaan. Ik volg al jaren de Champions League zo goed als niet meer. Het is een voorgekookte competitie geworden waarbij, door de clubs zoveel mogelijk wedstrijden te laten spelen, de usual suspects altijd weer bij de laatste acht komen bovendrijven Alle verrassing is eruit geslagen, maar blijkbaar kan dit het grootste deel van de voetbalsupporters niks schelen. De laatste vijftien edities zijn gewonnen door Real Madrid en ondanks de investeringen van drie triljard is het Paris St. Germain nog steeds niet gelukt verder te komen dan de halve finale. Zoals gezegd, ik volg het allemaal haast niet meer…………….tot dit jaar. De datum 19 mei 2040 staat vet omcirkeld in mijn agenda. Het is haast niet te geloven, maar mijn club, die club uit het legendarische stadsdeel Zuid, speelt dit jaar de finale. De tegenst