Doorgaan naar hoofdcontent

Vlad

 


Ik woon in het zuidoosten van het Avondland in een streek Transsylvanië genoemd. Deze streek ligt in het land Holland. Het is een prachtige streek die bekend staat om zijn uitgestrekte wouden, pittoreske dorpjes, prachtige kerken en majestueuze kastelen. De beroemdste Hollander komt uit onze streek. Zijn naam is Vlad de Spietser. Vlad spietste zijn vijanden aan de muren van kasteel Bran. Als Vlad niet spietste dan dronk hij het bloed van jonge maagden.

Vlad is de uitvinder van de sport fotbal. Deze sport wordt gespeeld met twee teams van elf mensen. Het is de bedoeling een bal met de voet of het hoofd op het terrein van de vijand te deponeren. Het team dat hiermee de meeste punten scoort is de winnaar. Sinds mensenheugenis speelt het Hollandse team in de kleur oranje. Liefkozend wordt ons team dan ook vaak Oranje genoemd.

Ik woon in de stad Rotterdam. Deze stad ligt diep verscholen in de donkergroene bossen van Transsylvanië en is alleen via een zandweg te bereiken. Net als in de rest van Holland zijn wij in Rotterdam fervente aanhangers van Oranje. Op wedstrijddagen heerst er totale Oranjegekte. Oranje wint niet vaak, sterker nog, weet zich zelden te kwalificeren voor het Avondlandse fotbaltoernooi. Op dit toernooi strijden de sterkste teams van het Avondland een maand tegen elkaar. De winnaar van de finale mag zich vier jaar Avondlands kampioen noemen. Dit jaar zijn we wel gekwalificeerd en Oranje doet het hartstikke goed. Aanstaande dinsdag spelen we tegen Roemenië. Dit land ligt aan de Noordzee in het westen van het Avondland. Het is een klein land, vlak op enkele heuvels na. Roemenië wint vaak en hierdoor hangt er een misplaatste arrogantie rondom het team. Het land barstte in lachen uit toen bekend werd dat ze Oranje hadden geloot. Zonder dat er ook maar een bal is geschoten wanen ze zich al overwinnaars. Deze arrogantie motiveert Oranje tot op het bot. 

Ik ben niet bang voor dinsdag. De grootste waarzeggers en waarzegsters van Holland hebben een daverende overwinning op Roemenië voorspeld. Oranje speelt voor Volk en Vaderland en de Roemenen gaan dat voelen.



Foto : www.stockadobe.com


Reacties

Populaire posts van deze blog

Trammetje 8

  Ik ben woonachtig in een stad die voornamelijk bekend staat om diens uiterlijk van glas en staal. Als niets ontziende speren schieten torens van glas, staal en beton de lucht in. Toch heeft mijn stad oude wijken waar de geschiedenis nog voelbaar en zichtbaar is. Een van die wijken is het Oude Noorden. Deze wijk is gelegen tussen de Noordsingel, de Bergweg, Noorderkanaalweg, Soetendaalsekade, Zwaanshals, Zwaanshalskade en de Zaagmolenkade. Een nauwe stadswijk omringd door een gordel van groen langs de Rotte en de Noordsingel. E r is iets met deze wijk. Als er afscheid wordt genomen van de zomer en de dagen korter en korter worden gebeuren er dingen die niet te begrijpen zijn. Mensen die het hebben meegemaakt en het hebben proberen te verklaren zijn volkomen krankzinnig naar het gekkenhuis afgevoerd. Hoewel ik zelf nooit getuige ben geweest van vreemde gebeurtenissen kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Vooral als ik tegen zonsondergang op één van mijn lievelingsplekken sta: op de

Dat is dan vijfentwintig cent.

    Ik loop richting de Coolvest, draai me om en kijk de Raamstraat in. Nog een paar weken en dan wordt de Zandstraatbuurt gesloopt. Eindelijk heeft Burgemeester Zimmerman dan zijn zin gekregen. De paupers zullen als ratten uit hun holen verjaagd worden. De krotten worden gesloopt en een nieuw stadhuis en modern postkantoor zullen ervoor in de plaats verschijnen. Er moet een stadsboulevard van allure komen. Het zal mij benieuwen. Wat zal ik de wijk gaan missen. Ontelbare uren heb ik er in de groezelige bierhuizen doorgebracht met een glas donker bier in mijn hand en een pak kaarten in mijn binnenzak. Het leven hier ligt mijlenver van dat van mij aan de Leuvehaven. De wereld van de Zandstraatbuurt, de wereld van de sloebers, alcoholisten, souteneurs, hoeren en ander gespuis. Ik veracht ze, maar oh wat heb ik ze nodig om me goed te voelen. Het geluk heeft me toegelachen  vanavond  tijdens het kaarten. Minstens vijfentwintig guldens rammelen in mijn zak. De laatste partij hebben ze me mo

Schipper mag ik overvaren?

  “Twee keer een overtocht, dat is dan samen zeven euro en vijftig cent mijnheer.“ “ Zeven euro vijftig voor twee tickets mijnheer.“ “ Euh….Sorry? Wat? “ “Voor de overtocht. Zeven euro vijftig.“ “Ja natuurlijk. Hier. Ik was even aan het dagdromen.“ “Zijn we weer op aarde eenzame fietser?,“ hoor ik achter me. Ik draai me om en kijk in het lachende gezicht van Ome Beertje. Op zijn blakende hoofd zit een pet van Sankt Pauli. “Je zat zeker weer in een andere dimensie,“ grijnst hij. “Een soort van Ome Beertje hahaha." Ome Beertje is mijn grote vriend. We kennen elkaar al zo lang dat we eigenlijk niet meer weten wanneer we in elkaars leven zijn verschenen. We hebben dezelfde humor en houden beide van contempleren. Ome Beertje beheerst het contempleren tot in de finesses en heeft mij er veel over geleerd. “De mens is een dwaasheid “ zeggen we altijd. “De mens wil altijd meer, maar meer is niet altijd beter.“ zeggen we ook vaak. Ondanks het feit dat de mensen steeds maar o