Doorgaan naar hoofdcontent

Hip





Voor de mensen die mij niet kennen buiten mijn columns om, en dat zullen er ongetwijfeld een heleboel zijn, wil ik een tipje van de sluier oplichten omtrent mijn persoonlijkheid. Een persoonlijkheid die ik in mijn schrijven niet openbaar maak, maar waar mijn lezers wel recht op hebben vind ik. Enige transparentie, ook al is het een deel van je ziel hoereren, is hier wel op zijn plaats.

Het deel van mijn persoonlijkheid dat ik met u wil delen is het gegeven dat ik nogal hip ben. Nu zullen er onder de mensen die mij kennen er een paar zijn die hun wenkbrauwen fronzen. Misschien is hip niet meteen de eerste associatie die ik bij ze oproep. Toch zullen ook deze mensen heel snel om zijn.

Als we nu de term hip eens goed doorlichten, welke beelden komen er dan boven drijven? Ik zit dan bijvoorbeeld te denken aan hippe jongens in net even te strakke pantalons met daaronder van die bordeelsluipers met vlasjes.Vaak hebben deze frisse jongens een hippe baard en een geweldige baan in de informatica of creatieve sector. Ze drinken IPA's terwijl ze nog geen Smoked Porter van een fabriekspils kunnen onderscheiden. Ze menen naar alternatieve muziek te luisteren, terwijl hun muziek mainstream is met de hoofdletter M.  Ze voelen zich cosmopoliet alhoewel hun vakantiereizen niet verder komen dan bejaarden bestemmingen als Mallorca, Griekenland, Frankrijk, Gran Canaria en Ibiza.
De meisjes die vaak rondscharrelen in de buurt van deze jongens zijn vaak ook harstikke hip. Ze dragen fleurige jaren vijftig en zestig jurkjes en voelen zich zeer aanwezig. Ze hebben echter nog nooit van bijvoorbeeld kitchen sink drama gehoord, ondanks hun zorgvuldig uitgekozen garderobe en haardracht. Ze koketteren uitdagend met hun sexualiteit alhoewel er nog geen leproze bouvier voor ze warm loopt. Ook zij hebben geweldige banen, vaak op het gebied van Human Resource Management of in een of ander overbodig kunstenaarscollectiefje. Op hun social meetings drinken ze Spumante en Cava onderwijl orerend dat het de lekkerste champagne is die ze ooit gedronken hebben. U weet ongetwijfeld net zo goed als ik dat dat niet kan. Champagne heeft een beschermde herkomstbenaming. Alleen de drank bereid op de alom bekende wijze en komende uit de streek Champagne mag Champagne genoemd worden.

Dit moeten dus de "hippe mensen" zijn.

Een kenmerk van oppervlakkigheid is het baseren van je mening op een dun schilletje aan de buitenkant. Oppervlakkige mensen reizen zelden naar de binnenkant van een persoonlijkheid, voorwerp of verschijnsel. Ze blijven hangen bij de eerste de beste prikkel en denken dat ze hoogst origineel zijn terwijl ze eigenlijk in het centrum van de massa staan. De termen hip en oppervlakkig hebben dus een overduidelijk causaal verband.
Hoe anders ben ik.............. Als je een eerste blik op mij werpt ben je geneigd te denken dat je hier met een nogal oubollig type van doen hebt. Mijn kapsel ziet er nogal gewoontjes uit, ik heb geen uitbundige tatoeages op mijn onderarmen en mijn voorhoofd en ik heb geen baard. Ik koop mijn kleren regelmatig op een plek waar de hippe mensen niet gezien willen worden. De naam van de winkel zal ik niet noemen. Ik wil vrij zijn van iedere verdenking dat ik commercieel gezien belangen heb bij het noemen van de naam. Een beetje duidelijkheid wil ik wel geven. De winkel zit al tientallen jaren naast de koopgoot, zelfs toen deze nog niet bestond, en bestaat uit twee letters met het & teken ertussen.

Wat maakt mij dan toch zo hip?
Een mens is van nature een wezen dat op vernieuwing reageert. De meeste mensen willen verandering en erbij horen. Hierdoor zijn ze geneigd iedere nieuwe trend te omarmen. Hun gedrag is dus heel erg voorspelbaar en dat maakt deze heikneuters conservatieve elementen. Mensen als ik bijvoorbeeld doen eigenlijk precies het tegenovergestelde. Wij lopen niet achter trends aan maar achter ons gevoel. Hierdoor komen wij regelmatig zeer verrassend uit de hoek en dit maakt ons uiterst hippe,vooruitstrevende mensen.

Het leven is vaak zo simpel en ook deze analyse bewijst dat weer.

Afbeelding : vecteezy.com



Reacties

Populaire posts van deze blog

Trammetje 8

  Ik ben woonachtig in een stad die voornamelijk bekend staat om diens uiterlijk van glas en staal. Als niets ontziende speren schieten torens van glas, staal en beton de lucht in. Toch heeft mijn stad oude wijken waar de geschiedenis nog voelbaar en zichtbaar is. Een van die wijken is het Oude Noorden. Deze wijk is gelegen tussen de Noordsingel, de Bergweg, Noorderkanaalweg, Soetendaalsekade, Zwaanshals, Zwaanshalskade en de Zaagmolenkade. Een nauwe stadswijk omringd door een gordel van groen langs de Rotte en de Noordsingel. E r is iets met deze wijk. Als er afscheid wordt genomen van de zomer en de dagen korter en korter worden gebeuren er dingen die niet te begrijpen zijn. Mensen die het hebben meegemaakt en het hebben proberen te verklaren zijn volkomen krankzinnig naar het gekkenhuis afgevoerd. Hoewel ik zelf nooit getuige ben geweest van vreemde gebeurtenissen kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Vooral als ik tegen zonsondergang op één van mijn lievelingsplekken sta: op de

Dat is dan vijfentwintig cent.

    Ik loop richting de Coolvest, draai me om en kijk de Raamstraat in. Nog een paar weken en dan wordt de Zandstraatbuurt gesloopt. Eindelijk heeft Burgemeester Zimmerman dan zijn zin gekregen. De paupers zullen als ratten uit hun holen verjaagd worden. De krotten worden gesloopt en een nieuw stadhuis en modern postkantoor zullen ervoor in de plaats verschijnen. Er moet een stadsboulevard van allure komen. Het zal mij benieuwen. Wat zal ik de wijk gaan missen. Ontelbare uren heb ik er in de groezelige bierhuizen doorgebracht met een glas donker bier in mijn hand en een pak kaarten in mijn binnenzak. Het leven hier ligt mijlenver van dat van mij aan de Leuvehaven. De wereld van de Zandstraatbuurt, de wereld van de sloebers, alcoholisten, souteneurs, hoeren en ander gespuis. Ik veracht ze, maar oh wat heb ik ze nodig om me goed te voelen. Het geluk heeft me toegelachen  vanavond  tijdens het kaarten. Minstens vijfentwintig guldens rammelen in mijn zak. De laatste partij hebben ze me mo

Schipper mag ik overvaren?

  “Twee keer een overtocht, dat is dan samen zeven euro en vijftig cent mijnheer.“ “ Zeven euro vijftig voor twee tickets mijnheer.“ “ Euh….Sorry? Wat? “ “Voor de overtocht. Zeven euro vijftig.“ “Ja natuurlijk. Hier. Ik was even aan het dagdromen.“ “Zijn we weer op aarde eenzame fietser?,“ hoor ik achter me. Ik draai me om en kijk in het lachende gezicht van Ome Beertje. Op zijn blakende hoofd zit een pet van Sankt Pauli. “Je zat zeker weer in een andere dimensie,“ grijnst hij. “Een soort van Ome Beertje hahaha." Ome Beertje is mijn grote vriend. We kennen elkaar al zo lang dat we eigenlijk niet meer weten wanneer we in elkaars leven zijn verschenen. We hebben dezelfde humor en houden beide van contempleren. Ome Beertje beheerst het contempleren tot in de finesses en heeft mij er veel over geleerd. “De mens is een dwaasheid “ zeggen we altijd. “De mens wil altijd meer, maar meer is niet altijd beter.“ zeggen we ook vaak. Ondanks het feit dat de mensen steeds maar o