Je hoeft geen psycholoog, socioloog of mensenkenner te zijn om te zien dat ik groots en meeslepend leef. Waar veel mensen in het dorre landschap van hun leven aan de lopende band tegen drempels of muren aanlopen is mijn leven een oneindig groen, fris, fruitig, glooiend landschap zonder horizon. Als je groots en meeslepend leeft dan denk je ook groot, zonder beperkingen, maar met uitdagingen. De onbeduidende, marginale dingen in het leven zijn dan ook niet aan mij besteed. Ik heb bijvoorbeeld een bloedhekel aan verkleinwoordjes, ik krijg er jeuk van aan mijn balletjes. Helaas zit de wereld om ons heen vol met verkleinwoordjes. Ik zal enkele situaties voor u op een rij zetten waarin verkleinwoordjes de boventoon voeren.
Eten
Ik ben een gemakkelijke eter. Eigenlijk eet ik zo’n beetje
alles wat men me voorzet, behalve als het warme brie of camembert is. Op de een
of andere manier krijg ik dat niet door mijn strot geduwd. Ik wil eerlijk
voedsel, maar vooral aanvaardbare porties. Met liflafjes op een bord met een
diameter van vijftig centimeter word je geen vriendje of vriendinnetje met mij.
In de jaren tachtig werd de Nouvelle Cuisine geïntroduceerd en feitelijk is
toen de aanstelleritis in de culinaire wereld begonnen. Nadat alle ideetjes
voor schilderijtjes op een bord waren
uitgemolken begon men het over een andere boeg te gooien. De menukaarten in de
restaurants en de omschrijvingen van producten in de delicatessenwinkels werden
poëtische voordrachten waaraan Lord Byron nog een puntje kan zuigen. Een paar
jaar geleden is men begonnen met het gebruiken van verkleinwoordjes. U kent ze vast
wel, de mislukte chefjes op tv die het te pas en te onpas hebben over peultjes,
toefjes, sausjes, blaadjes sla, stukjes vlees en visjes. Ik wil helemaal geen
verkleinwoordjes eten. Ik wil peulen, hele bloemkolen en stronken witlof naar
binnen schuiven. Ik wil stevige hompen vlees doorslikken die als loden kogels
door mijn slokdarm zakken. Ik wil hele vissen snaaien waarbij het aanhangende
wier tijdens het verorberen mijn glazuur schoon wast. Als ik een visje had
willen eten was ik wel in kabouterland gaan wonen. Ik wil geen glaasjes wijn en
fluitjes bier drinken, geef mij maar kelken wijn en potten bier. Met een
risotootje vul ik mijn holle kies geeneens. Van een aperitiefje kom ik niet in
de stemming, beter zet ik meteen die fles sherry aan mijn mond.
Dit is ook de reden dat ik nooit meer in een restaurant ga eten
of een delicatessenwinkel bezoek. De kans dat ik een van de dienstdoende
dienstertjes aftuig wegens oplopende irritatie is te groot.
Vrindje
U heeft het vast ook wel eens gehoord : “ Ik zal even een vrindje bellen” of “ Een vrindje van me kan dat wel regelen “ of iets in die strekking. De vrindjes zijn meestal consultants, coaches, adviseurs en meer van dat soort nutteloze figuren die vaak ( letterlijk ) een bevrind bedrijf worden ingevlogen om een totaal overbodige klus te klaren voor heel veel geld. In mijn naïviteit dacht ik altijd dat je zaken en vrienden gescheiden moest houden. Blijkbaar houden mensen die vrindjes invliegen zich daar niet aan. Dat er met vrindjes niet over de lilliputter branche werd gesproken was me ook snel duidelijk. De vrindjes bleken niks minder te zijn dan volgevreten wannabee zakenmannen en motivators. Van vrindje is het maar een kleine stap naar :
Stukje
Vooral coaches en motivators gebruiken aan de lopende band het
woord stukje. Een stukje is maar een klein deel van het geheel en toch wordt
het vaak als het achtste wereldwonder gepresenteerd. Ze hebben het nooit over
totale verantwoordelijkheid die ze je bij kunnen brengen, maar over een stukje
verantwoordelijkheid. Het lukt ze blijkbaar niet om je voor de honderd procent
te motiveren, want ze brengen een stukje motivatie bij je naar boven. Ze vinden
het blijkbaar goed dat je maar wat aanmoddert, want een stukje discipline is al
voldoende. Hoe je met je collega’s omgaat interesseert ze geen reet, want je
hoeft maar een stukje empathie voor ze te hebben. Al staar je de hele dag voor
je uit, geen probleem, meer dan een stukje inzet is er niet nodig. Een knappe beloning
voor een karrevracht overwerk hoeft niet, een stukje compensatie is al
voldoende. Waar de organisatie zich mee bezighoudt, het zal ze een worst wezen als je er geen weet van hebt. Een stukje betrokkenheid is ruim voldoende. Al
heb je na jaren nog geen stap vooruit gezet. Who cares? Wat verwacht je bij een
stukje zelfontplooiing? Daarentegen bewandelen ze vaak zelf de andere kant. Ze
nemen geen genoegen met een stukje beloning, maar vragen exorbitante tarieven
voor hun geneuzel in de ruimte zodat ze zich zorgeloos een stuk in de kloten
kunnen drinken in de oesterbar.
Pilsje
Je hoort het vaak in de kroeg :
“ Doe mij maar een pilsje. “ Feitelijk zeg je dan : “ Ik heb
er niet zoveel zin an, maar zal voor de vorm het minst inhoudelijke
drankje bestellen dat beschikbaar is. Pilsjes worden voornamelijk gedronken
door zalvend pratende Limburgers die hun pilsjes drinken uit flinterdunne
fluitjes met een zeer beperkte inhoud. Ik drink haast geen laaggegist bier. Mijn
assortiment bestaat uit Dubbels, Tripels, Stouts, Porters, Quadrupels en diverse
andere varianten met een intense smaakbeleving. De laaggegiste bieren laat ik over
aan de simpele geesten.
Frisjes
Dit is ook zo’n woord waar ik een wegtrekker van krijg. Het is
nooit fris is Nederland. Als je een keer niet op een terras kan zitten in de
zomer omdat het achttien graden is dan is het helemaal niet fris. Het is dan
normaal. Je kan de Heilige Graal, het terras, niet als maatstaf nemen voor de
stelling of het fris is of niet. Het is niet fris, maar je ervaart of het fris
is.
Sombertjes
De zon schijnt niet, dus het is sombertjes. Nee beste mensen, het is helemaal niet sombertjes. Soms schijnt de zon wel en soms schijnt deze niet. Als het nu iedere dag donker is en er zwavel uit een inktzwarte hemel regent, dan kun je spreken van somber. Sombertjes bestaat niet.
Ziekjes
Je zal maar HR functionaris zijn en iedere dag weer door iemand
gebeld worden met de mededeling “ Ik ben ziekjes “. Ook dit kan niet. Je bent ziek of je bent of
gaat dood. De toestand ziekjes bestaat niet.
Leermomentje
Wat hebben wij gelezen?
Marcel de Wit
Verhalen van een Ouwe Seun - Verhalen van een Ouwe Seun
(marcel-de-wit.blogspot.com)
Haruki Murakami
1q84 ( 1273 blz.)
Norwegian Wood ( 317 blz. )
Kafka op het strand ( 639 blz. )
Nino Haratischwiki
Het achtste leven ( voor Brilka ) ( 1269 blz. )
Jonathan Franzen
Vrijheid ( 589 blz. )
Correcties ( 502 blz. )
Kruispunt ( 572 blz. )
Karl Ove Knausgard
Buiten de Wereld ( 854 blz. )
De Morgenster ( 666 blz. )
Leo Trotzki
Geschiedenis van de Russische Revolutie deel 1 ( 554 blz. )
Diana Gabaldon
Een echo in de tijd ( 832 blz. )
Met het bloed van mijn hart ( 552 blz. )
Aleksandr Solzjenitsyn
De Goelag Archipel deel 1 ( 493 blz. )
Guzel Jachina
Wolgakinderen ( 536 blz. )
Zulajka opent haar ogen ( 480 blz. )
Michail Bulgakov
De meester en Margarita ( 448 blz.)
Janine Jager
Hoe komen wij heelhuids uit deze hel.
Nederlanders in Revolutionair Rusland ( 233 blz. )
Douglas Stuart
Shuggie Bain ( 444 blz. )
Konstantin Paustovskij
Onrustige jeugd ( 302 blz. )
De romantici ( 269 blz. )
Daniel Beer
Het huis van de dood. De Siberische
strafkampen in het Tsarentijdperk, 1800 – 1917 ( 413 blz. )
Laura Starink
Een land van horen zeggen ( 312 blz. )
Marc Jansen
Georgië – Belaagd paradijs – Een geschiedenis
van Georgië ( 195 blz. )
Erofeev Venedikt
Moskou op sterk water ( 147 blz. )
Michael Ignatieff
Russisch familiealbum ( 184 blz. )
Wat hebben wij herlezen?
Isaak Babel
Rode Ruiterij ( 158 blz. )
Orlando Figo
Natasja's dans - Een culturele geschiedenis
van Rusland ( 631 blz. )
Simon Sebag Montefiore
De Romanovs ( 750 blz. )
Stalin - Het Hof van de Rode Tsaar ( 608 blz. )
Michel Houellebecq
Mogelijkheid van een eiland ( 417 blz. )
De wereld als markt en strijd ( 175 blz. )
Marc Jansen
Grensland - Een geschiedenis van Oekraïne ( 256 blz. )
Dit waren zomaar wat voorbeelden van verkleinwoordjes. Verkleinwoordjes zijn in negenennegentig van de honderd gevallen een reflectie van een kleine geest.
Foto : wegvanonderwijs.nl
Reacties
Een reactie posten