Hersenspinsels van Raymond Swaep, de eenzame fietser.

  Ik word wakker met een vreselijke koppijn. Het is niet zomaar een pijn, maar een oneindig voortdurende martelgang tussen mijn oren. Botte messen raspen aan de binnenkant van mijn hoofd. Ik heb geen idee hoe ik eraan gekomen ben. De huiskamer is niet bezaaid met lege flessen drank, er ligt geen klauwhamer naast me op bed waarmee ik me wakker had kunnen slaan en ik heb niet geprobeerd om op zijn Harry Potter’s op het treinstation met mijn hoofd door de muur op perron negen driekwart te lopen. Een straffe bak koffie zal me ongetwijfeld in het land der levenden doen belanden. Integendeel,….. mijn slapen blijven kloppen, de watten in mijn hoofd verdwijnen niet, mijn keel is nog steeds schraal en mijn lippen zijn droog en vol met korsten. Er is maar één remedie voor deze kwelling: de fles. Ik trek mijn koelkast open en zie veel, behalve een fles. De koelbox op de vlonder in de tuin zit wel vol met flessen, alleen zijn deze leeg. Er hangt een weeïge alcohollucht in de koelbox. Een voor ee

Eindelijk! Eindelijk beste lezers. Eindelijk is het moment gekomen. Ik heb het uiteraard over de weersomslag die recentelijk heeft plaatsgevonden. De herfst heeft zijn eerste tekenen laten zien. Zelden heb ik er zo naar verlangd en wat kwamen de tekenen dit jaar vroeg. Normaliter is de zomer al de hel voor mij, maar dit jaar was het de hel buitencategorie met twee maanden zon, hoge temperaturen en zo goed als geen regen. Twee maanden heb ik zitten staren naar uitgedroogde grasvelden, verwelkte planten en had ik steevast pijnscheuten in mijn hoofd door het felle licht. Tot ergens vorige week. Er was regen voorspeld en dat hebben we gemerkt.  Ik liep halverwege het Hang en de Hoogstraat toen de bui losbarstte. Alsof er werd geroepen: “ Ik ben jullie niet vergeten, ik ben er nog . “. Het ging op een heerlijke manier tekeer met horizontale regen en korte, krachtige windstoten. Het deel van het volk dat kan lezen was voorbereid en had een paraplu op zak. Ondanks de “gedegen” voorbereid

  Beste mensen. Recent ben ik weer met de mannen op pad geweest voor een bierblikkentour. De tour is inmiddels legendarisch aan het worden. We zetten de tour zelf op poten en we zijn de enige deelnemers. Het is niet te vergelijken met de tripjes die het klootjesvolk krijgt voorgeschoteld. Onze tour doorkruist de stad van glas en staal en komt voornamelijk op plekken waar een verhaal over te vertellen is. We zien Rotterdam als een voorwerp met een jas van heel veel schillen. Een voor een pellen we als het ware de schillen van de stad zodat we dichter en dichter bij de kern, het wezen van bestaan van onze metropool komen. Ieder heeft zijn eigen inbreng en zo komen we tot een pracht van een verzameling cultuur-historische verhalen. Onderwijl nippen we van onze blikken om onze dorst te lessen. Omdat vers van de tap het best smaakt heb ik meteen toen ik thuis kwam een verslag gemaakt. Ik wens u veel leesplezier en vooral veel leermomenten! Zoohooh bezzuh leezers. Net Blierbikkentour daan