Hersenspinsels van Raymond Swaep, de eenzame fietser.

  U kent het wel. U mist de bus, de trein, u verslaapt zich en hierdoor mist u een belangrijke gebeurtenis of bijeenkomst. Iets waar u zo naar uitgekeken heeft is volkomen langs u heen gegaan. Ik volg al jaren de Champions League zo goed als niet meer. Het is een voorgekookte competitie geworden waarbij, door de clubs zoveel mogelijk wedstrijden te laten spelen, de usual suspects altijd weer bij de laatste acht komen bovendrijven Alle verrassing is eruit geslagen, maar blijkbaar kan dit het grootste deel van de voetbalsupporters niks schelen. De laatste vijftien edities zijn gewonnen door Real Madrid en ondanks de investeringen van drie triljard is het Paris St. Germain nog steeds niet gelukt verder te komen dan de halve finale. Zoals gezegd, ik volg het allemaal haast niet meer…………….tot dit jaar. De datum 19 mei 2040 staat vet omcirkeld in mijn agenda. Het is haast niet te geloven, maar mijn club, die club uit het legendarische stadsdeel Zuid, speelt dit jaar de finale. De tegenst

  Naast fietstochten maak ik zo nu en dan ook uitstapjes met de benenwagen. Vandaag staat er een wandeling langs de Rotte, richting de polders, gepland. Ik vul mijn rugzak met proviand; speltcrackers met sesampasta, een liter havermelk, drie ons gewelde quinnoa, twee ons gojibessen, een handvol chiazaad, een thermoskan vlierbloesemthee en een kwartet flessen Dubbele Bruine van Westmalle. Ik hang mijn binocular om mijn nek, trek mijn duffelse jas aan en ga op pad. Het is een prachtige ochtend. Windvlagen blazen door het riet en creëren een symfonie van natuurklanken. De laaghangende zon zorgt met zijn stralen op de in herfstkleuren getooide natuur voor een prerafaëlitisch kleurenpallet en de geluiden van zoogdieren en fladderaars minimaliseren de rusteloze aanwezigheid van de homo sapiens. Ik heb er stevig de pas in als ik vanuit mijn rechter ooghoek een papieren vliegtuigje naar beneden zie dwarrelen. Het vliegtuigje landt pardoes voor mijn voeten. Op de vleugels staat een tekst ge

  Beste lezers. Ik ben recent tot de conclusie gekomen dat mijn schrijfsels nooit onder uw ogen zijn gekomen. Niet omdat u geen interesse had, maar om de doodeenvoudige reden dat u niet bestaat. Het feit dat ik me nu tot u richt is dan ook volkomen zinloos. Net als u dool ik al jarenlang rond in een leven dat niets meer dan een droom blijkt te zijn. Een droom die een verlengstuk zou moeten zijn van een bestaand leven. Alleen bestaat dat leven niet. Nu denkt u vast dat ik een aan alle kanten rammelend verhaal ga afdraaien over metafysica. Dit kan niet aangezien metafysica zich bezighoudt met de aard van de werkelijkheid en wat er achter deze werkelijkheid zit. En daar wringt nu net de schoen. Er bestaat namelijk geen werkelijkheid en ik ga u dit proberen uit te leggen aan de hand van de inzichten die ik heb gekregen na een ontmoeting met een persoon, of wat het ook moest voorstellen. Een ontmoeting die geen droom was en dus niet heeft plaatsgevonden. Er is namelijk geen realiteit. O