Simpel

 

Ik ben gefascineerd door het woord simpel. Hoe simpel het woord voor veel mensen ook klinkt, het fenomeen simpel is alles behalve dat. U bent ongetwijfeld bekend met de uitdrukking ‘Minder is meer. ‘ Dit kunt u eenvoudig vertalen naar het woord simpel in de uitdrukking ‘Simpel is complex.’ Het woord simpel behelst meer dan u denkt. Simpel brengt u naar grote inzichten, verrassende wendingen, nooit verwachte ontboezemingen en zelfs andere dimensies. Simpel is van een dermate grote complexiteit dat het niet te vatten, te doorgronden is voor de gemiddelde simpele ziel. Toch probeer ik u mee te nemen in het wonderbaarlijke fenomeen simpel en schotel u enkele eenvoudig te begrijpen voorbeelden voor.

  

Raadsel

 

Ik kwam vorige week een oud-klasgenoot tegen. Het is op z’n zachts gezegd een aparte vogel. Met zijn Gargamel kapsel, zijn bril ter grootte van een viewmaster en zijn oubollige kledij heeft hij alle kenmerken van een klassieke nerd. Met een IQ van 180 en een EQ van 25 is hij voor veel mensen een brug te ver. Ik daarentegen mocht graag met hem omgaan. We zijn elkaar een beetje uit het oog verloren, maar komen elkaar zo nu en dan toch weer eens tegen. Het is een man van raadsels. Het is een beetje een traditie geworden dat hij met een raadsel op de proppen komt als we elkaar tegen het lijf lopen.

‘Hoi, alles kits?’

‘Ja hoor. Ik heb er weer eentje. ‘

‘Een raadsel?’

‘Yep. Daar komt ie dan : Waarom stak de dode baby de weg over? Rararara? ‘

Ik pijnigde mijn hersens. ‘Waarom stak de dode baby de weg over? ‘ Ik begon te denken in de hoek van schijndood, een weg die onder de dode baby wegloopt. Dat leek me allemaal een beetje te ver gezocht. Iemand die de weg oversteekt en als naam ‘De dode baby’ heeft? Geen van dit alles.

‘Ik geef het op, ‘zei ik.

‘Heel simpel, ‘zei hij. ‘Omdat hij vastgeniet zit aan de kip. ‘

 

Zwanger

 

Ik liep laatst door de stad en kwam een ex-collega tegen. Ze had een toeter van een pens.

‘Ben je gestopt met lijnen, of ben je zwanger? ‘ vroeg ik.

‘Ik ben zwanger, ‘krijste ze. ‘Van een drieling.‘

‘Van harte gefeliciteerd! ‘ veinsde ik enthousiasme.

‘Mijn zwangerschap is omgeven door goed nieuw nieuws en door slecht nieuws. ‘

‘Laten we met het slechte nieuws beginnen, ‘ zei ik.

‘Ok. Ik heb geen idee wie de vader is. ‘

Dit verbaasde me niet. Het wicht stond op het werk nu niet echt bekend als de evenknie van Moeder Theresa. Haar reputatie was huiveringwekkend.

‘Dat wordt lastig als je niet weet wie de vader is. Je zou er een kansberekening op los kunnen laten. Wie van de tweehonderdzeventig?

‘En dan nu het goede nieuws! ‘klonk ze enthousiast.

‘Vertel! ‘

‘Heel simpel. Ik weet wie de moeder is. ‘

 

 Restaurant

 

Een half jaar geleden is er bij mij om de hoek een buurtrestaurant geopend. Het restaurant staat vol met oude tweedehands troep en ze hanteren de in de rest van Europa al dertig jaar niet meer bestaande formule table d’hôte. Nu doet zich het vreemde fenomeen voor dat het restaurant zo’n beetje iedere avond vol zit. Niet alleen met mensen uit de wijk, maar ook met mensen uit de stad, het hele land en zelfs uit het buitenland sinds het burgermansblaadje The Lonely Planet het een keer als tip van de maand heeft genoteerd op hun website. Heel toevallig kwam ik laatst de eigenaar tegen en ik begon een praatje met hem.

‘Het gaat heel goed met je restaurant. Wat is je geheim?’

‘Simpel, heel simpel. Ik verkoop een illusie. Simpeler kan het niet. ‘

‘Illusie? ‘

‘Ja. Ik verkoop iets wat ik denk dat de mensen willen horen, maar het is natuurlijk volkomen onzin wat ik allemaal uitkraam. ‘

‘Kun je een concreet voorbeeld geven? ‘

 ‘Ja hoor. Op mijn website staat dat het restaurant de sfeer heeft van de Roaring Twenties en dat de complete inventaris daarop is aangepast. Dat is natuurlijk volkomen kolder. Het restaurant is een vergaarbak van goedkope troep die ik links en rechts bij diverse Piekfijn Kringloopwinkels heb aangeschaft. De peopletjes vinden het prachtig, ze slikken het allemaal. Over slikken gesproken. Ik adverteer dat wij louter zuivere streekgerechten maken die geproduceerd worden met lokale producten. Dit soort teksten is een magneet voor heikneuters. Er is geen woord van gelogen. Mijn lokale producten haal ik bij de Bas van der Heijden om de hoek. Vanavond hebben we bijvoorbeeld een zgn Vlaamse avond. De schouderkarbonades waren vorige week bij de Bas in de aanbieding, dus ik heb flink wat grootverpakkingen ingeslagen. Hedenavond authentieke Vlaamse avond met originele Vlaamse stoofkarbonades. Wat wortel en puree erbij, totale kosten per couvert 3,50 euro, vraagprijs 32 euro per couvert. Zonder met hun ogen te knipperen leggen ze het geld ervoor neer. Zo simpel is het. Ik heb twee neven en die laat ik soms een avondje komen. Ongeschoren, een beetje schmutzig. Het verhaal dat ik dan naar buiten breng is dat ik twee kansarme jongeren uit een probleemwijk de kans geef te proeven van de werkwijze in een organisatie zodat ze er profijt van kunnen trekken en niet wederkeren in de criminaliteit. Als ik dat soort teksten naar buiten breng dan staat de telefoon roodgloeiend. Iedereen wil dan komen eten. Ik gooi de prijzen van de couverts dan met een tientje omhoog.

Zo zie je maar. Het is simpel, het is allemaal zo ontzettend simpel.

 

Westvleteren 12

 

Het is mij vorige maand gelukt een krat Westvleteren 12 te bemachtigen. Een ieder die een beetje verstand van bier heeft begrijpt dat dit een heuglijke gebeurtenis is. Het bier is schaars en lastig te verkrijgen en dan ook nog alleen maar bij de abdij. De monniken brouwen slechts een x-aantal flessen per jaar. De smaak is ongeëvenaard. Voor veel bierliefhebbers is dit het beste bier ter wereld. Deze trappist is een bewaarbier buitencategorie. Complexiteit en eenvoud gaan hand in hand bij dit donker gekleurde bier. De zachte smaak van karamel en chocolade matchen perfect met de rozijnzoete en nootachtige toetsen in het aroma. De begeleidende vriendelijke bitters en hoptonen bezorgen u een bierervaring die zijn weerga niet kent. Het hoge alcoholpercentage van 10,2 procent maakt dit een perfect bier om alleen van te genieten. Thuis op de bank, al contemplerend met de gordijnen dicht.

Zorgvuldig opende ik de fles en liet het bier rustig in de hiervoor bestemde kelk glijden. Het is zaak om de schuimkraag zich in alle rust aan het glas te laten hechten. In de tussentijd kon ik even naar het kleinste kamertje gaan. Ik had de avond ervoor een pittige viscurry op en de boel stond op springen. Ik deed mijn ding op het toilet en het was nogal een spektakel. Aan de finish liet ik nog een knetterende scheet waarbij heel even het licht om me heen wegviel. Het was heel kort, nog geen halve seconde denk ik.

Ik waste mijn handen en verheugde me op de eerste slok van de Westvleteren. Mijn mond viel open toen ik in de woonkamer stond. De salontafel, waar de kelk en de fles Westvleteren hadden moeten staan was leeg. Hoe was dit in vredesnaam mogelijk? Er kon geen grap met me zijn uitgehaald want er was verder niemand thuis. Ik heb het ganse huis doorzocht en kon niks vinden, tot ik in de voorraadkast keek. Daar stond de krat Westvleteren, compleet gevuld terwijl er eigenlijk een fles had moeten ontbreken. De doppen van alle flessen zaten vast. Ik liep naar mijn kast met glazen en zag de bewuste kelk staan, droog en schoon. Ik begon nu zeer aan mezelf te twijfelen en was bang dat ik leed aan hallucinaties en waanideeën. Ik heb op stel en sprong een afspraak bij de huisarts gemaakt. In de artsenkamer deed ik mijn complete relaas. De arts keek me even in de ogen en kneep in mijn wang.

‘Ik weet wat er aan je schort,’ zei ze.

‘Wat dan? ‘vroeg ik, op het ergste voorbereid.

‘Wees niet ongerust. Het is zo simpel, zo ongelooflijk simpel wat je is overkomen. Simpeler kan eigenlijk niet.’ Mijn nieuwsgierigheid steeg naar ongekende  hoogte.

‘Toen je op het toilet zat om de curry te lozen en daarna die knetterende scheet liet ben je in een tijdlus terecht gekomen. De scheet heeft je drie minuten terug in de tijd geslingerd. Toen je in je woonkamer kwam was het drie minuten vroeger dan toen je naar het toilet ging. Je had de fles Westvleteren 12 nog niet uit de voorraadkast gehaald en in de kelk gegoten. Simpel toch? '

Ik stond met een bek vol meel. Zo simpel. Dat ik daar niet zelf aan heb gedacht.