Hersenspinsels van Raymond Swaep, de eenzame fietser.

Tijdens mijn veelvuldige fietstochtjes kom ik het fenomeen meer dan regelmatig tegen. In de stad wat minder dan in de buitenwijken, maar de samenstelling van de bevolking zal daar ongetwijfeld debet aan zijn. De stad heeft een gemeleerde bevolking terwijl menig buitenwijk “uitblinkt” uit in uniformiteit en homogeniteit der mensheid. Het fenomeen waar ik het over heb is de “Coupe Maradona". Bij sommige mensen ontstaat er verwarring bij de woorden coup en coupe. De woorden klinken hetzelfde maar hebben niks met elkaar gemeen. Een overheerlijk ijsgerecht in de vorm van een in de lengte doorgesneden banaan opgevuld met ijs in de smaken vanille, chocolade en aardbeien en afgemaakt met aardbeiensaus, vanillesaus of chocoladesaus, een toefje slagroom, gehakte nootjes en kersen, wordt Coupe Bananasplit genoemd. Dit is de traditionele bereiding, echter vele varianten zijn mogelijk. Zelf vind ik de variant met advocaat en slagroom niet te versmaden. Het woord coupe wordt in deze cont

Het is er dan toch van gekomen, ik ben werkloos. Het bedrijf waar ik voor werkte bestaat niet meer. Het is allemaal nog 'grootser' geworden dan iedereen had gedacht. De hele Groep waar ons bedrijf onderdeel van was is omgevallen. Nadat er al wat bedrijven waren ontmanteld en personeelsleden met `leuke regelingen ` de wacht waren aangezegd, ging na diverse surseances van betaling het moederbedrijf failliet. Dit was de bekende druppel die het dominoverhaal in gang zette. Ik vernam een en ander toen ik vakantie aan het vieren was in Slovenië. Op een gemoedelijke camping tussen de naaldwouden met de geur van kampvuren in de lucht bereikten mij diverse onheilstijdingen. Thuisgekomen lag er een brief van de curator. Het UWV had ons bedrijf tijdens mijn vakantie een bezoek gebracht om een en ander toe te lichten en te helpen bij het invullen van de formulieren. Faillissement betekent dat er in de meeste gevallen niks voor het personeel overblijft, ook niet voor de mensen die zitte

Voor de mensen die mij niet kennen buiten mijn columns om, en dat zullen er ongetwijfeld een heleboel zijn, wil ik een tipje van de sluier oplichten omtrent mijn persoonlijkheid. Een persoonlijkheid die ik in mijn schrijven niet openbaar maak, maar waar mijn lezers wel recht op hebben vind ik. Enige transparentie, ook al is het een deel van je ziel hoereren, is hier wel op zijn plaats. Het deel van mijn persoonlijkheid dat ik met u wil delen is het gegeven dat ik nogal hip ben. Nu zullen er onder de mensen die mij kennen er een paar zijn die hun wenkbrauwen fronzen. Misschien is hip niet meteen de eerste associatie die ik bij ze oproep. Toch zullen ook deze mensen heel snel om zijn. Als we nu de term hip eens goed doorlichten, welke beelden komen er dan boven drijven? Ik zit dan bijvoorbeeld te denken aan hippe jongens in net even te strakke pantalons met daaronder van die bordeelsluipers met vlasjes.Vaak hebben deze frisse jongens een hippe baard en een geweldige baan in de

Ik ben dol op fietsen, vooral als het woon - werkverkeer en ritjes door mijn mooie Rotterdam betreft. Over dit laatste ga ik nog schrijven maar vooralsnog maak ik een uitstapje naar Delft. Het pittoreske Delft is de plaats waar ik op kantoor zit. Ik zit echter op kantoor in het zuiden van Delft in de buurt van de Makro en deze omgeving is op zijn zachtst gezegd wat minder pittoresk. De afstand van mijn huis naar het kantoor is bijna dertien kilometer Vijf keer per week fiets ik op en neer en het is al achttien jaar Groundhog Day. Je komt eigenlijk onderweg non stop dezelfde mensen tegen. De onverstoorbare bikkelaars, zoals ik, die door weer en wind in hun alledaagse kloffie iedere dag weer hun tochtje maken en de mooi weer fietsers. De mooi weer fietsers hebben prachtige fietsen en gelikte sportkleding. Ze tonen vanaf begin april, als de temperatuur weer boven de tien graden uitkomt, hun misselijkmakende smoelwerken en zoeven je aan alle kanten voorbij. Vanaf begin oktober

  Ik woon in het noorden van Rotterdam, om precies te zijn in het Liskwartier. Deze wijk is me op het lijf geschreven. Een rustige groene wijk uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Zowel het centrum als de polder zijn eenvoudig en rap per fiets te bereiken. Ik woon er met mijn vriendin en mijn zoontje. Ik heb een nogal suffe baan, doe iets met verkoop van wijn en gedistilleerde dranken en zit de ganse dag op kantoor starend in een computer en ratelend met relaties aan de telefoon. Heel de dag lul ik me suf en aangezien ik een nogal in zichzelf gekeerd en stil type ben is dit een tegenstrijdigheid die lastig te vatten is. Ik heb in het verleden iets met marketing gedaan en kwam hierdoor ook in aanraking met de Piramide van Maslov. Mijnheer Maslov heeft voor de mens een hiërarchische volgorde van universele behoeften gemaakt en  het geheel vorm gegeven in een piramide. Kort gezegd beweerde Maslov dat de noodzaak tot bevrediging van hogere behoeften pas wenselijk wordt