Doorgaan naar hoofdcontent

Fietsen op Groundhog Day




Ik ben dol op fietsen, vooral als het woon - werkverkeer en ritjes door mijn mooie Rotterdam betreft. Over dit laatste ga ik nog schrijven maar vooralsnog maak ik een uitstapje naar Delft.

Het pittoreske Delft is de plaats waar ik op kantoor zit. Ik zit echter op kantoor in het zuiden van Delft in de buurt van de Makro en deze omgeving is op zijn zachtst gezegd wat minder pittoresk. De afstand van mijn huis naar het kantoor is bijna dertien kilometer Vijf keer per week fiets ik op en neer en het is al achttien jaar Groundhog Day. Je komt eigenlijk onderweg non stop dezelfde mensen tegen. De onverstoorbare bikkelaars, zoals ik, die door weer en wind in hun alledaagse kloffie iedere dag weer hun tochtje maken en de mooi weer fietsers. De mooi weer fietsers hebben prachtige fietsen en gelikte sportkleding. Ze tonen vanaf begin april, als de temperatuur weer boven de tien graden uitkomt, hun misselijkmakende smoelwerken en zoeven je aan alle kanten voorbij. Vanaf begin oktober zie je ze ook niet meer, het is dan gewoonweg te frisjes voor ze. In de tussentijd haken ze regelmatig af bij windkracht drie of meer, bang om van de fiets te vallen en af te breken.

Het kortste traject is Gordelweg, Klein Polderplein, het prachtige Oud Overschie en via lintdorp de Zweth duik ik dan de polder in. Binnen een afstand van pak ´m beet zestien kilometer vind je een kosmopolitische stad, een oud hollands polderlandschap en een Anton Pieck – achtig stadje dat uit zijn voegen barst van historie en cultuur. Er is geen VVV of toeristenbureau die deze unieke combinatie van USP`S., ofwel Unique Selling Points, gebruikt ter promotie. Out of the Box denken zou hier zeer welkom zijn. Misschien moet ik er maar eens iets over schrijven.

Nu we in Delft zijn beland wil ik u ergens op attenderen. In Delft woont een zekere Marcel de Wit, een Delftenaar in hart en nieren. Marcel heeft fabelachtige proza geschreven in de vorm van magistrale columns. Het meesterwerk is vorm gegeven in een boekje met de titel "Autoluw en andere Delftse verhalen ". Op meesterlijke wijze fileert Marcel zijn eigen psyche en en passant neemt hij het sociale, culturele en maatschappelijke leven in Delft onder de loep. Ik verplicht u uiteraard nergens toe, maar ik zou het gewoon gaan lezen.

Er zit een einde aan mijn fietstochtjes te komen .Het bedrijf waar ik voor werk gaat ter ziele. De activiteiten worden waarschijnlijk overgenomen door de concurrent, gesetteld op ruim tweehonderd kilometer van Delft. Dit betekent normaal gesproken einde verhaal voor de meeste mensen en ' vol verwachting ' zien we de individuele afrondende gesprekken tegemoet. Het ter ziele gaan is, zoals u zult begrijpen, niet het gevolg van het aaneenrijgen van successen. Er is inderdaad wel sprake van het aaneenrijgen, maar dan van mislukkingen. Dit in combinatie met totaal mislukt leiderschap, het ontbreken van visie en strategisch inzicht heeft geresulteerd in de huidige erbarmelijk situatie.

We zitten nog wel in het pand, maar zijn niet meer de eigenaar. De nieuwe eigenaar gaat van de buitenruimte een betaalde parkeerplaats maken. Wij mogen nog een paar maandjes de kantoorruimte huren, maar daarna worden we vriendelijk verzocht niet meer terug te komen.  Het is een komen en gaan van arbeiders met allerlei apparatuur en wagentjes. Mijn persoonlijke dieptepunt vond vrij recent plaats. Er was een soort van slotgracht gegraven met een loopplankje erover heen. Al balancerend op het plankje moest je je daarover voortbewegen om bij je fiets te komen. Mijn eerste poging ging nogal houterig en een arbeider keek me aan en ik beantwoordde zijn lege holle blik. Ik vroeg me af of hij ooit van het Communisme had gehoord. De leer volgens welke “ de arbeidersklasse in opstand moet komen tegen de kapitaalbezitters ten einde een evenredige verdeling te creeëren van de productiemiddelen en de kapitaalmiddelen. Ik had niet het idee dat hij op de hoogte was. “ Gaat het “ ? vroeg hij. Een warm gevoel maakte zich van me meester. De arbeider mag dan misschien de arbeider niet meer zijn, hij zorgde er wel voor dat ik met frisse moed op mijn fiets de polder in reed.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Trammetje 8

  Ik ben woonachtig in een stad die voornamelijk bekend staat om diens uiterlijk van glas en staal. Als niets ontziende speren schieten torens van glas, staal en beton de lucht in. Toch heeft mijn stad oude wijken waar de geschiedenis nog voelbaar en zichtbaar is. Een van die wijken is het Oude Noorden. Deze wijk is gelegen tussen de Noordsingel, de Bergweg, Noorderkanaalweg, Soetendaalsekade, Zwaanshals, Zwaanshalskade en de Zaagmolenkade. Een nauwe stadswijk omringd door een gordel van groen langs de Rotte en de Noordsingel. E r is iets met deze wijk. Als er afscheid wordt genomen van de zomer en de dagen korter en korter worden gebeuren er dingen die niet te begrijpen zijn. Mensen die het hebben meegemaakt en het hebben proberen te verklaren zijn volkomen krankzinnig naar het gekkenhuis afgevoerd. Hoewel ik zelf nooit getuige ben geweest van vreemde gebeurtenissen kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Vooral als ik tegen zonsondergang op één van mijn lievelingsplekken sta: op...
Een reactie posten
Meer lezen

De Vieze Mensen

Elk jaar zie ik weer met angst en beven de zomer tegemoet. Ik haat de zomer. Het is vaak warm, droog en licht en ik hou meer van kou, vocht en donker. Ik ben dat oeverloze gezwam als de zon weer een paar dagen schijnt in de zomer ook zo zat.   ´ Lekker weer zeg.´ ´ Zeker! Het is genieten. ´ ´Heerlijk dadelijk terrasje pakken met een lekker glaasje wijn erbij. ´ ´Morgen lekker naar het strand. ´ ´Ik was er zo aan toe. ´ ‘ Van die regen word je maar sombertjes. ‘ ‘ We hebben dit wel verdiend. ‘ Mijn angst voor de zomer komt   ook door de gedragsverandering bij veel mensen. Als een ontpopte rups gooien ze bij een temperatuurtje van vijfentwintig graden of meer de kleding van zich af. Tijdens mijn vele fietstochtjes boven de vijfentwintig graden zie ik ze aan alle kanten tevoorschijn komen, de half blote mensen,………..de Vieze Mensen. Ik zet een paar situaties voor u op een rij waarbij het ontmoeten van Vieze Mensen gegarandeerd is. Pleziervaart...
Een reactie posten
Meer lezen

De Lage Landen

  Ik ben woonachtig in de Lage Landen. Dit gebied is gelegen in het uiterste noordwesten van Europa. De Lage Landen wordt door de Fransen Les Pays Bas genoemd en dat bevreemdt me aangezien het gebied hoog in het Avondland gelegen is. Een andere benaming voor het gebied is Nederland waarbij het woord neder verwijst naar laag. Ook zo'n vreemde gewaarwording. Woorden schieten tekort om de schoonheid van Nederland – de Lage Landen, ingesloten door de Noordzee en de Atlantische oceaan en in het zuiden grenzend aan Engeland, te omschrijven, maar ik zal het toch proberen. Taalkundig heeft het land een meervoud en een enkelvoud, om het even hoe u het wilt gebruiken. Ik woon in de Lage Landen in de Lage Landen, maar als u vindt dat ik in Het Lage Land in de Lage landen woon dan is dat uw goed recht. Nederland heeft een indrukwekkende kustlijn die laveert tussen ruig en pittoresk. De Lage Landen zijn bergachtig en hebben alleen in het midden een wat vlakkere strook. Hier zijn de twee grootst...
Een reactie posten
Meer lezen