Ik woon in het noorden van Rotterdam, om precies te zijn in het Liskwartier. Deze wijk is me op het lijf geschreven. Een rustige groene wijk uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Zowel het centrum als de polder zijn eenvoudig en rap per fiets te bereiken. Ik woon er met mijn vriendin en mijn zoontje. Ik heb een nogal suffe baan, doe iets met verkoop van wijn en gedistilleerde dranken en zit de ganse dag op kantoor starend in een computer en ratelend met relaties aan de telefoon. Heel de dag lul ik me suf en aangezien ik een nogal in zichzelf gekeerd en stil type ben is dit een tegenstrijdigheid die lastig te vatten is.
Ik heb in het verleden iets met marketing gedaan en kwam hierdoor ook in aanraking met de Piramide van Maslov. Mijnheer Maslov heeft voor de mens een hiërarchische volgorde van universele behoeften gemaakt en het geheel vorm gegeven in een piramide. Kort gezegd beweerde Maslov dat de noodzaak tot bevrediging van hogere behoeften pas wenselijk wordt geacht als lagere behoeften zijn bevredigd. Een blik op de piramide bevestigde mijn vermoeden : deze man heeft het redelijk begrepen. Onderaan de piramide staan zaken als huiselijkheid, veiligheid en warmte. Een treetje lager staat de bevrediging van lichamelijke behoeften als eten, drinken, slapen en vul verder zelf maar in. Twee treetjes die ik omarm. Het liefst zit ik thuis op de bank met een goed boek, een volle buik en word het liefst niet gestoord. Bovenin staan zaken als succes en erkenning. Aangezien ik narcistisch ben en veel van mezelf hou heb ik niet zoveel behoefte aan erkenning van andere mensen.
Het liefst neem ik thuis de telefoon niet op. Na een hele dag gezever van klanten is de koek gewoon even op. Er zijn echter uitzonderingen. Ik ben nogal begaan met mijn buurtje en mijn stad en had me bereid gevonden wat vragenlijsten in te vullen over allerlei onderwerpen over mijn wijkje. Ik zou gebeld worden en zo geschiedde. Geheel tegen mijn gewoonte in nam ik de telefoon op. Ik kreeg het bureau van de vragenlijsten aan de lijn en na wat plichtplegingen werd ik verzocht mijn mailadres achter te laten voor het toezenden van de lijst. 'rswaep@hotmail.com' antwoordde ik en we namen tevreden afscheid. Nadat ik opgehangen had voelde ik al snel nattigheid. Mijn achternaam wordt zelden correct geschreven. Swaep wordt Swaap, Sweap, Swaab, Swaeb, Swoep,Swarp, maar nooit Swaep. Ik kreeg ook geen vragenlijst toegezonden. Enkele avonden later ging de telefoon weer. Wederom tegen mijn gewoonte in nam ik de telefoon op en hoorde het bureau aan de andere kant van de lijn met de mededeling dat hun mail kwam er niet door kwam. Ik besloot dit maal mijn achternaam te spellen : ' Simon, Willem, Anton, Eduard, Pieter. Dank u. Ik zie de lijst tegemoet.' Na twee dagen nog geen lijst en na drie dagen ging wederom de telefoon. De mail kwam er weer niet door. Voor Pieter was Bieten gelezen. ' Ik spel het nogmaals ' zei ik geduldig. Simon, Willem, Anton, Eduard, Przwalskipaard. Dank u zeer. Ik zie de lijst tegemoet.' Twee minuten later kreeg ik de vragenlijst binnen. Ik heb nog geantwoord dat de lijst goed doorgekomen was, maar dat hadden ze ongetwijfeld wel begrepen. Zoveel volhardingsvermogen verdiende een passend vervolg. Ik heb de lijst meteen zorgvuldig ingevuld en geretourneerd.
Afbeelding : gekoppaarden.com
Reacties
Een reactie posten