Message
U zult het misschien niet geloven, maar onderstaande heeft echt plaatsgevonden. Begin jaren negentig werkte ik in een hotel. Het was er een komen en gaan van zakenmensen door de weeks en toeristen in het weekend. Met veel enthousiasme probeerden we onze klanten een onvergetelijke hotelervaring te bezorgen, wat vaker niet dan wel lukte.
Op een dag checkte er een Japanse zakenman in. Je kon wel
zien dat hij hoog op de ladder stond en geen loopjongen was. Hij was bezig met
een belangrijke zakelijke transactie en dat liet hij horen ook. Met handen en
voeten liet hij ons weten dat hij op een zeer belangrijk bericht zat te wachten in
de vorm van een faxbericht. Dat hij de Engelse taal niet in knappe volzinnen machtig
was bleek wel uit de kreet die hij stiet.
“ I WANT MESSAGE “ galmde het door de lobby, waarbij het woord message
op een bijzondere manier werd uitgesproken. Onze vriend bleef de ganse avond in
de lobby en de bar rondhangen en kwam zeker vijftien keer naar de receptie om “
I WANT MESSAGE “ te brullen in plaats van te vragen of er een bericht voor hem
was binnengekomen.
In de tussentijd werd er van shift gewisseld en de inmiddels dienstdoende nachtreceptionist Ome Harry zat het geheel met argusogen te bekijken en te beluisteren. Toen onze Japanse vriend voor de zevende keer “ I WANT MESSAGE “ voor Ome Harry’s balie stond te gillen brak Ome Harry. Hij greep de zakenman bij zijn oor, sleepte hem naar de lift en zei : “ No more messages today. You go to sleep. Tomorrow another day. “
De volgende ochtend bleek onze Japanse vriend al vroeg wakker te zijn. Zo vroeg, dat het voor hem blijkbaar zelfs te vroeg was om zich aan te kleden. Ik heb het uit tweede hand, ik ben er geen getuige van geweest, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat het ook zo is gebeurd. Met zijn witte badjas half open kwam onze vriend de kamer uit. Hij greep het eerste beste kamermeisje bij haar schouders en brulde in haar oor : “ I WANT MESSAGE. “ Het kamermeisje verstond “ I want massage “, draaide zich om en zag een Japanse dreumes van een meter zevenenvijftig staan wiens kamerjas openstond zodat ze vrij zicht had op zijn borstjes waar uit zijn tepelkloven dikke zwarte haren groeiden. Het kamermeisje begon onmenselijk te krijsen en te brullen en stierde naar beneden.
Het is later allemaal goed gekomen. Wat een flinke rel bleek
te worden liep gelukkig met een sisser af. Middels een tolk werd het
misverstand uit de weg geruimd. Het kamermeisje werd door de Japanner getrakteerd
op een pracht van een bos rozen. De rest van zijn verblijf liep hij rond in een
driedelig pak en het geluid van zijn stem was gedaald tot het niveau van een
gemiddelde mindfulness coach.
Tomatencoulis
Op een hete zomermiddag toog ik naar een Aziatisch
foodfestival in het park. Ik ben dol op Aziatisch eten en dan vooral op de
Indiase variant. Ze kunnen me ieder moment wakker maken voor een hete curry of
een pittige groenteschotel. Nadat ik de diverse stands had gecheckt ging ik op
ontdekking in de Indiase hoek. Hier voelde ik me volkomen thuis. De
overheerlijke odeurs, de kleurrijk versierde stands, de flitsende gewaden van
de dames en de prachtige met baarden versierde venten die door de zon en de
hitte met roodverbrande gezichten achter hun hete curry’s stonden. Mijn
smaakpapillen maakten overuren en ik was zinnens die avond een pittige
tomatencurry te maken. Ik had het boodschappenlijstje in mijn hoofd en in
een mum van tijd had ik alle ingrediënten op eentje na kunnen scoren.
- Verse gember
- Knoflook
- Chilipoeder
- Zout
- Ketoembar
- Djinten
- Olie
- Uienzaad
- Mosterdzaad
- Fenegriekzaad
- Wit komijnzaad
- Gedroogde rode peper
- Citroen
- Eieren
- Verse korianderblaadjes
Het belangrijkste ingrediënt, de tomatencoulis, had ik nog niet kunnen vinden. Ik besloot nog een kans te wagen bij de grootste stand op het middenterrein. Het was hier overduidelijk het episch centrum van de Indiase hoek. Er stonden zeker twintig kerels en dames te bakken, te braden, te roeren, te koken en te mixen. Het was voorwaar een geweldig tafereel. Ik besloot de koe bij de horens te vatten en sprak de chef aan. Deze chef was een imposante verschijning. Hij was ongeveer twee meter hoog, had schouders als openstaande klapdeuren en een baard als een volwassen schaap. Door de hitte van de zon en de pannen was de kleur van zijn gezicht opgelopen tot het rood van een gestoofde tomaat.
“ Tomatencoulis? “ vroeg ik terwijl ik naar hem wees. In plaats van de gebruikelijke vriendelijke reactie die ik overal had ontvangen begon het gezicht van de chef te betrekken. Hij keek me aan met een verbeten trek om zijn mond en begon naar zijn mannelijke collega’s te schreeuwen. Mijn brein maakte overuren. Waar was het fout gegaan? Ik bekeek het gezicht van de chef dat nu zo rood was als een vuurrode tomaat en het kwartje viel. Er was hier overduidelijk sprake van een groot misverstand. De chef dacht dat ik hem door zijn rode hoofd uitgescholden had voor tomatenkoelie. Een koelie is de benaming voor de laagste mensensoort in India, een ongeschoolde arbeider. Het kastensysteem in India kent vijf niveau’s, waarbij de laagste, de paria, de koelie als minderwaardig wordt bestempeld. Dool je in deze kaste rond, dan is er in een vorig leven iets niet goed gegaan. Kort samengevat komt het systeem hierop neer:
Brahmanen - Hoogste kaste van Priesters.
Kshatriya - Edelen en soldaten.
Vaishya’s - Kooplieden.
Sudra’s - Dienaren
Paria’s - Onaanraakbaren. ( Mag niet
aangeraakt worden door iemand uit een andere kaste )
De Chef was dus een Vaishya en was door mijn opmerking flink in zijn wiek geschoten. Ik probeerde hem nog te overtuigen van het misverstand, maar dit was vergeefse moeite. Het werd tijd om het op een rennen te zetten. Zeven kerels achtervolgden me met in hun knuisten hompen hete vindaloo die ze uit de bakken hadden gegraaid. Gelukkig konden ze niet zo goed mikken, maar twee hompen belandden op mijn kuiten en lieten flinke schroeiplekken achter.
Dit is een overduidelijk voorbeeld hoe een onschuldig
misverstand kan leiden tot mensonterende taferelen.
Vliegveld Ockenburg
Op een van mijn fietstochten in de regio werd ik bijna geschept door een gigantische limousine. Een overspannen chauffeur sprong eruit en kwam op me af lopen. In de limousine zaten zo te zien drie zeer hoge hoogwaardigheidsbekleders.
“ Je moet me helpen “ jankte de chauffeur. Het zweet gutste werkelijk van alle kanten uit zijn poriën en een gemiddelde wezel was een held vergeleken met de angstige blik in zijn ogen.
“ Roept u maar “ zei ik.
“ Deze zeer hoge hoogwaardigheidsbekleders moeten op stel en sprong terug naar Rome voor hele belangrijke zaken. Ik ben op zoek naar Rotterdam – The Haque Airport voor hun vlucht, maar ik kan dat verdomde vliegveld niet vinden!“
" The Haque Airport? The Haque Airport? Dan zit je helemaal verkeerd beste man! Je moet verdomme naar Den Haag toe. Daar zit The Haque Airport, vliegveld Ockenburg te Kijkduin. “
“ Den Haag? Den Haag? “, huilde hij. “ Hoe kan dat nu? Hoe kom ik hier nu terecht? “ Ik wilde wat zeggen maar werd overruled door het gebrul van een opstijgend vliegtuig. De chauffeur keek verschrikt om zich heen. “ Waar komt dit vliegtuig dan vandaan? ”, vroeg hij. “ Van vliegveld Zestienhoven. Kom! Er moet nu snel actie ondernomen worden. “ Ik wenkte een taxi, propte de drie zeer hoge hoogwaardigheidsbekleders erin en liep naar de taxichauffeur. Gelukkig had ik snel op googlemaps gekeken en gezien waar Ockenburg ongeveer lag. “ Breng ze maar naar Kijkduin vriendelijke vriend. Ik weet de naam van de straat even niet uit mijn hoofd, maar het is de straat die het dichtst bij de zee ligt.” De taxi reed weg en ik wendde me tot de chauffeur van de limousine. “ Alles komt goed. Maak je maar geen zorgen. “, zei ik en fietste weg.
In de avond zette ik teletekstpagina 101 op voor het laatste
nieuws. Ik ontdekte onderstaand bericht.
Een ingelaste stemming onder kardinalen heeft een heuse aardverschuiving teweeggebracht in de Rooms-Katholieke kerk. Er kon gestemd worden over het feit of een volgende paus wel of geen homofiel moet worden. Volgens de peilingen lagen de tegenstemmers licht op kop. Op onverklaarbare wijze zijn drie verstokte tegenstemmers, die vanaf Rotterdam – The Haque Airport naar Rome zouden vliegen, niet op komen dagen. Zodoende hebben de voorstemmers gewonnen met een stem meer. De Katholieke kerk zal naarstig op zoek gaan naar mogelijke kandidaten.
Foto : Mijnbrakkenstein.nl
Reacties
Een reactie posten