Doorgaan naar hoofdcontent

Het Orakel

 



Deze week is de informatie naar buiten gekomen. Waar ik er normaliter stoïcijns onder blijf kan ik het dit keer maar niet van me afzetten. Mijn werk lijdt eronder en ik slaap slecht. Ik moet en zal het weten, pas dan vind ik weer rust.

Wat speurwerk heeft opgeleverd dat hij in het uiterste puntje van het Avondland woont, in de Hooglanden van Schotland. Ik bel mijn chef en vertel hem dat ik een weekje vrij neem. Ik hoor hem nog slapjes tegenstribbelen als ik de hoorn op het toestel leg. Ik pak mijn rugzak in en neem het document mee.

Alles verloopt vlekkeloos tot nu toe. De veerboot heeft geen vertraging. Vanaf Newcastle is het zeven uur rijden en ik ben al ruim zes uur onderweg. Zoals iedere keer dat ik hier ben word ik weer overdonderd  door de natuur. Bergen, zwarte lochs, donkergroene sparren, eindeloze heidevelden en verlaten, vervallen kastelen die al eeuwen op hun eilanden en hun landtongen staan. Ik ben op weg naar een hooggelegen heideveld vanwaar je een magnifiek uitzicht op Skye moet hebben. In het midden van het heideveld staat de meest afgelegen pub van het eiland. Hier zal ik mijn vraag stellen. Ik veeg het zweet uit mijn ogen en plotseling doemt vanuit de mist een klein gebouwtje van leisteen op. Het is overduidelijk de pub waar ik naar op zoek ben. Ik open de krakende deur en een golf van geluid, warmte en rook komt me tegemoet. Het geroezemoes van de aanwezige clientele vult de ruimte. Ik loop naar de bar en bestel een pint Best Bitter.

‘Where can I find him?’ vraag ik de barman.

‘Who?’

‘The Orakel. ‘

Het geroezemoes verstomt en minstens veertig paar ogen kijken me aan. Ogen die behoren tot de clientele die allemaal ruim de zestig zijn gepasseerd.

‘Over there,’ zegt de barman en hij wijst door het raam naar buiten. Achter de pub ligt een heuvel en op die heuvel zit of staat iets of iemand. Ik loop naar de deur en als de Rode Zee wijken de mensen voor me uit. Het is nog een flinke klim en het kost me ongeveer drie kwartier om boven te komen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn twijfels heb nu ik boven ben. Hij heeft ogen als gebroken spiegels, tanden in de kleur van koffiedrab en een snor als een rij platgetrapte motten. Ik heb er weinig fiducie in, maar dit moet hem toch echt zijn, Het Orakel. Voorzichtig haal ik het document uit mijn rugzak en overhandig Het Orakel deze. Hij bekijkt het document met een diepe frons. Na een minuut of zeven haalt hij een stuk houtskool uit zijn jas en begint op het document te schrijven. Als hij klaar is rolt hij voorzichtig het document weer op.

‘You read it at home. ‘

Ik maak een diepe buiging voor hem, kus zijn voeten, die naar zout en dode bladeren smaken, en loop achterstevoren de heuvel af zonder oogcontact te maken. Ik neem nog een Best Bitter in de pub en ga op huis aan.

Eenmaal thuis schenk ik mezelf een Trappist in, doe de deuren op slot, sluit de gordijnen en trek de stekker van de telefoon uit het stopcontact. Ik haal het document uit mijn rugzak, rol deze voorzichtig uit en lees wat Het Orakel heeft voorspeld. Tranen van geluk schieten in mijn ogen. Het is de reis dubbel en dwars waard geweest!!!

 

AUGUSTUS 2025

 Feyenoord  -  José Mário dos Santos Mourinho Félix ( The Special One ) 3-0

José Mário dos Santos Mourinho Félix ( The Special One ) -  Feyenoord  0-2


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Vieze Mensen

Elk jaar zie ik weer met angst en beven de zomer tegemoet. Ik haat de zomer. Het is vaak warm, droog en licht en ik hou meer van kou, vocht en donker. Ik ben dat oeverloze gezwam als de zon weer een paar dagen schijnt in de zomer ook zo zat.   ´ Lekker weer zeg.´ ´ Zeker! Het is genieten. ´ ´Heerlijk dadelijk terrasje pakken met een lekker glaasje wijn erbij. ´ ´Morgen lekker naar het strand. ´ ´Ik was er zo aan toe. ´ ‘ Van die regen word je maar sombertjes. ‘ ‘ We hebben dit wel verdiend. ‘ Mijn angst voor de zomer komt   ook door de gedragsverandering bij veel mensen. Als een ontpopte rups gooien ze bij een temperatuurtje van vijfentwintig graden of meer de kleding van zich af. Tijdens mijn vele fietstochtjes boven de vijfentwintig graden zie ik ze aan alle kanten tevoorschijn komen, de half blote mensen,………..de Vieze Mensen. Ik zet een paar situaties voor u op een rij waarbij het ontmoeten van Vieze Mensen gegarandeerd is. Pleziervaart...
Een reactie posten
Meer lezen

De Lage Landen

  Ik ben woonachtig in de Lage Landen. Dit gebied is gelegen in het uiterste noordwesten van Europa. De Lage Landen wordt door de Fransen Les Pays Bas genoemd en dat bevreemdt me aangezien het gebied hoog in het Avondland gelegen is. Een andere benaming voor het gebied is Nederland waarbij het woord neder verwijst naar laag. Ook zo'n vreemde gewaarwording. Woorden schieten tekort om de schoonheid van Nederland – de Lage Landen, ingesloten door de Noordzee en de Atlantische oceaan en in het zuiden grenzend aan Engeland, te omschrijven, maar ik zal het toch proberen. Taalkundig heeft het land een meervoud en een enkelvoud, om het even hoe u het wilt gebruiken. Ik woon in de Lage Landen in de Lage Landen, maar als u vindt dat ik in Het Lage Land in de Lage landen woon dan is dat uw goed recht. Nederland heeft een indrukwekkende kustlijn die laveert tussen ruig en pittoresk. De Lage Landen zijn bergachtig en hebben alleen in het midden een wat vlakkere strook. Hier zijn de twee grootst...
Een reactie posten
Meer lezen

Trammetje 8

  Ik ben woonachtig in een stad die voornamelijk bekend staat om diens uiterlijk van glas en staal. Als niets ontziende speren schieten torens van glas, staal en beton de lucht in. Toch heeft mijn stad oude wijken waar de geschiedenis nog voelbaar en zichtbaar is. Een van die wijken is het Oude Noorden. Deze wijk is gelegen tussen de Noordsingel, de Bergweg, Noorderkanaalweg, Soetendaalsekade, Zwaanshals, Zwaanshalskade en de Zaagmolenkade. Een nauwe stadswijk omringd door een gordel van groen langs de Rotte en de Noordsingel. E r is iets met deze wijk. Als er afscheid wordt genomen van de zomer en de dagen korter en korter worden gebeuren er dingen die niet te begrijpen zijn. Mensen die het hebben meegemaakt en het hebben proberen te verklaren zijn volkomen krankzinnig naar het gekkenhuis afgevoerd. Hoewel ik zelf nooit getuige ben geweest van vreemde gebeurtenissen kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Vooral als ik tegen zonsondergang op één van mijn lievelingsplekken sta: op...
Een reactie posten
Meer lezen