Hersenspinsels van Raymond Swaep, de eenzame fietser.

  Vandaag is de grote dag. Ik kan het nog steeds niet bevatten dat ik, de Eenzame Fietser, de Uitverkorene ben. Ik, de enige persoon op aarde die twijfels over hun goede bedoelingen had. Gelukkig ben ik helemaal om en vanmiddag om 14.00 uur reis ik mee naar hun planeet, ontelbare melkwegstelsels hier vandaan. Ergens diep in de onmetelijke duisternis van het heelal. Het is inmiddels tien jaar geleden dat ze op de aarde arriveerden. Als kosmoloog was ik voor het eerste contact al dertig jaar bezig met het in kaart brengen van het ons onbekende en vooral het onderzoeken naar buitenaards leven. Revolutionair is een te zwak woord voor de onderzoeksmethoden die ik in het leven heb geroepen. Met trimisionaire geluidsgolven en substaomatoire verdeling van protonenreeksen heb ik het heelal onderzocht op een manier die ondenkbaar leek. Het elimineren van de bestaande dimensies heeft een onbegrensd bereik opgeleverd en resulteerde na negentien jaar in de eerste contacten. Hierna is het snel...

  Begin jaren negentig heb ik een tijd voor een organisatie gewerkt die zich bezighield met het verstrekken van consumptieve kredieten aan mensen. Met andere woorden, leningen die werden verstrekt voor de aanschaf van kapitaalgoederen en dan vooral auto’s. De organisatie werkte samen met tussenpersonen en autobedrijven die de vooraf geknede cliënt hoopvol bij ons afleverden. Ik heb geen idee meer hoe ik daar terecht ben gekomen. Misschien was het een vakantiebaan waar ik nog een tijdje bleef hangen. Het is me in deze korte periode wel duidelijk geworden dat veel mensen tegen de klippen van de kapitalistische maatschappij aanlopen. Ondanks het ontbreken van social media in die tijd hadden toen ook al veel mensen het gevoel dat het gras bij de buren veel groener was. Ook in de jaren negentig vierde hedonisme hoogtij en was men van mening dat meer beter was. Uiteraard is dat niet zo en je zou denken dat men intussen wel iets geleerd heeft. Helaas niet. U hoeft maar in de dode ogen om ...

  Ik zet een punt achter de laatste zin. Ik ben klaar, althans gereed om de boel te gaan redigeren.   Apetrots ben ik op mijn eerste dichtbundel die ik de titel ‘Bijtende honden blaffen niet’ heb gegeven. De gedichten zijn geschreven in kubistisch abstracte stijl en de kenmerken hiervan, gevarieerde tekstvlakken die vanuit meerdere perspectieven worden getoond waardoor de tekst een fragmentarisch abstracte indruk op de lezer achterlaat, heeft zich tot mijn volle tevredenheid in de gedichten geopenbaard. Nu rest mij niets anders dan het geheel van voor tot achter door te lopen en te redigeren daar waar nodig. Uit ervaring weet ik dat het proces van redigeren een geïsoleerde omgeving en totale stilte vereist. De minste vorm van onzinnig gekakel om je heen kan de balans tijdens het creatieve proces volkomen verstoren. Daarom heb ik een afgelegen boshut gehuurd in het hoge noorden. Het is een lange reis, maar alles dient in het teken te staan van mijn eerste bundel. Na een bootr...

  Ik ben gefascineerd door het woord simpel. Hoe simpel het woord voor veel mensen ook klinkt, het fenomeen simpel is alles behalve dat. U bent ongetwijfeld bekend met de uitdrukking ‘ Minder is meer . ‘ Dit kunt u eenvoudig vertalen naar het woord simpel in de uitdrukking ‘ Simpel is complex .’ Het woord simpel behelst meer dan u denkt. Simpel brengt u naar grote inzichten, verrassende wendingen, nooit verwachte ontboezemingen en zelfs andere dimensies. Simpel is van een dermate grote complexiteit dat het niet te vatten, te doorgronden is voor de gemiddelde simpele ziel. Toch probeer ik u mee te nemen in het wonderbaarlijke fenomeen simpel en schotel u enkele eenvoudig te begrijpen voorbeelden voor.     Raadsel   Ik kwam vorige week een oud-klasgenoot tegen. Het is op z’n zachts gezegd een aparte vogel. Met zijn Gargamel kapsel, zijn bril ter grootte van een viewmaster en zijn oubollige kledij heeft hij alle kenmerken van een klassieke nerd. Met een IQ van ...

  Ik ben al jaren een beroemd en in literaire kringen zeer gewaardeerd schrijver. Iedere letter die ik op papier zet, of het nu een column of een stuk proza is, wordt uitgebreid geanalyseerd, waarna de analyse doorsijpelt tot de kring van de crème de la crème van de literaire wereld. Ondanks het feit dat ik nul concessies doe aan uitgevers, hysterische hypes, vragen uit de markt of weet ik veel welke stroming ook blijft mijn werk geprezen en veel gelezen in de bon ton kringen. In al die jaren dat ik nu schrijf heb ik een onzichtbare grens opgetrokken, een niet haalbare standaard neergelegd voor andere auteurs. Toch is dat niet altijd zo geweest. Ook ik heb in het begin last gehad van twijfels en onzekerheden. Jaren geleden heb ik eens een beroemd schrijver bij me uitgenodigd om hierover te praten. Toen de dag van het bezoek aanbrak was ik mijn zenuwen nauwelijks de baas. Ik moest en zou een goede literaire indruk bij hem achterlaten, wilde hij me überhaupt enigszins serieus nemen...