Doorgaan naar hoofdcontent

De Informatieparadox

 


Ik loop door een door de zon beschenen en fel verlicht bos. Het is hoogzomer en de bomen tonen hun bladeren in volle pracht. De lucht is helder en warm. In de verte zie ik een man aan komen lopen. Hij is rijzig, kaal en heeft een glad gezicht.

‘Goedemorgen Eenzame Fietser,‘ groet hij me.

‘Insgelijk. Ken ik u?’

‘Zeker. We hebben elkaar vaker ontmoet.’ Ik staar in zijn ogen en hij komt me inderdaad bekend voor.

‘Waar hebben we elkaar ontmoet?’

‘In bossen als deze en op eindeloze boomloze vlaktes. Kijk maar eens goed naar mijn kale hoofd en mijn gladde kaak. Vanmorgen had ik het nog, een grijze baard en lang grijs haar. Ik ben vanmorgen naar de kapper geweest.’

‘Warempel. U heeft gelijk. Nu zie ik het.’

Vorige keer ben je met me mee gegaan naar Halte Singulariteit. Heb je zin om nog een stukje verder te gaan?’

‘Nog verder? Maar we waren toch al bij het eindpunt? ‘

‘Daar heb je geliik in Eenzame Fietser. De Singulariteit was inderdaad ons eindpunt, maar metafysisch gezien hebben we nog een stap te zetten.‘

Wederom heb ik geen idee wat hij bedoelt, maar mijn nieuwsgierigheid is ontembaar. Even later zitten we in de metro en zoeven naar halte Singulariteit.

‘We zijn er.’ hoor ik ergens galmen.

Ik kijk om me heen en zie wederom niks. Ik ben daar waar geen tijd en ruimte is.

‘Het wordt tijd voor de volgende stap Eenzame Fietser.  Heb je wel eens gehoord van de Informatieparadox? ‘

‘Niet echt.‘

‘Het stelt niet zoveel voor Eenzame Fietser. Bij veel natuurkundigen is de verwachting dat een Zwart Gat alle informatie die erin valt vernietigt, maar volgens de quantummechanica kan informatie nooit verloren gaan. Dit noemen ze de Informatieparadox. Ik ga je laten zien dat er helemaal geen paradox is en dat Zwarte Gaten gewoon hun werk doen.

 ‘Hoe gaat U dat dan doen? ‘

Geen antwoord, het blijft stil. Alles om me heen begint te draaien en ik begin aan een reis door het ultieme niemandsland. Ik open mijn ogen en sta voor mijn huisdeur. Ik wil mijn huissleutels pakken, maar ik heb deze niet meer. Mijn portemonnee met al mijn gegevens is ook weg. Ik bel aan en de deur wordt open gedaan.

‘Hallo. Ik ben thuis, ‘ zeg ik.

‘Wie ben je? Ga weg! , hoor ik als ik naar binnen loop.

Er wordt getelefoneerd en binnen twee minuten staat de politie voor de deur. Ik zet het op een rennen en bel aan bij Grote Geeuw.

‘Met de Eenzame Fietser, ‘ zeg ik.

‘Nooit van gehoord, ‘en de deur blijft dicht.

Hetzelfde bij Rellen Ron en Ome Harry. Ook hier blijft de deur dicht met de mededeling dat ik niet bekend ben. Ik pik een fiets en rij richting Sufstad. Ik bel aan bij Ome Beertje en als ik naar binnen loop schopt hij me naar buiten. Ook hij kent me niet. De volgende uren gaan als een waas voorbij. Ik eindig in een donker nevelig bos. Plots zie ik hem verschijnen, lang met grijs haar en een volle grijze baard.

De grote vraag die in me opborrelt is : ZAL HIJ ME GAAN HERKENNEN?

 

Foto : www.newscientist.nl


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Vieze Mensen

Elk jaar zie ik weer met angst en beven de zomer tegemoet. Ik haat de zomer. Het is vaak warm, droog en licht en ik hou meer van kou, vocht en donker. Ik ben dat oeverloze gezwam als de zon weer een paar dagen schijnt in de zomer ook zo zat.   ´ Lekker weer zeg.´ ´ Zeker! Het is genieten. ´ ´Heerlijk dadelijk terrasje pakken met een lekker glaasje wijn erbij. ´ ´Morgen lekker naar het strand. ´ ´Ik was er zo aan toe. ´ ‘ Van die regen word je maar sombertjes. ‘ ‘ We hebben dit wel verdiend. ‘ Mijn angst voor de zomer komt   ook door de gedragsverandering bij veel mensen. Als een ontpopte rups gooien ze bij een temperatuurtje van vijfentwintig graden of meer de kleding van zich af. Tijdens mijn vele fietstochtjes boven de vijfentwintig graden zie ik ze aan alle kanten tevoorschijn komen, de half blote mensen,………..de Vieze Mensen. Ik zet een paar situaties voor u op een rij waarbij het ontmoeten van Vieze Mensen gegarandeerd is. Pleziervaart...
Een reactie posten
Meer lezen

De Lage Landen

  Ik ben woonachtig in de Lage Landen. Dit gebied is gelegen in het uiterste noordwesten van Europa. De Lage Landen wordt door de Fransen Les Pays Bas genoemd en dat bevreemdt me aangezien het gebied hoog in het Avondland gelegen is. Een andere benaming voor het gebied is Nederland waarbij het woord neder verwijst naar laag. Ook zo'n vreemde gewaarwording. Woorden schieten tekort om de schoonheid van Nederland – de Lage Landen, ingesloten door de Noordzee en de Atlantische oceaan en in het zuiden grenzend aan Engeland, te omschrijven, maar ik zal het toch proberen. Taalkundig heeft het land een meervoud en een enkelvoud, om het even hoe u het wilt gebruiken. Ik woon in de Lage Landen in de Lage Landen, maar als u vindt dat ik in Het Lage Land in de Lage landen woon dan is dat uw goed recht. Nederland heeft een indrukwekkende kustlijn die laveert tussen ruig en pittoresk. De Lage Landen zijn bergachtig en hebben alleen in het midden een wat vlakkere strook. Hier zijn de twee grootst...
Een reactie posten
Meer lezen

Slijter.

  Ik wil het in dit stukje over het fenomeen slijter hebben. U weet wel, die man of vrouw die in stofjas achter de toonbank flessen advocaat en citroenjenever staat te verkopen. Misschien, maar ik denk het niet, heeft u wel eens van het begrip onomatopee ( klanknabootsing ) gehoord. Een  onomatopee  of  klanknabootsing  is een woord dat fonetisch het geluid dat het beschrijft nabootst of suggereert.   Je kan dit zelfs nog breder zien. Een woord kan daarnaast ook associaties, beelden oproepen. Ik heb dit zelf bijvoorbeeld bij het woord swaffelen. Ik had nog nooit van dat woord gehoord, maar wist meteen wat het behelsde toen ik het woord voor het eerst hoorde. Als we bijvoorbeeld eens kijken, luisteren naar het woord boterbloempje. Al heb je nooit van dit woord gehoord, de klank bootst liefde, zachtheid en vriendelijkheid uit. Als u het uitspreekt dan danst de letter B over uw lippen. Gaat u maar eens voor de spiegel staan en kijk naar u zelf als u het wo...
4 reacties
Meer lezen