Hersenspinsels van Raymond Swaep, de eenzame fietser.

Het is een prachtige herfstdag. Een dag die vraagt om de bossen in te trekken en wat ik dus ook doe. Alle unique selling points van een schitterend herfstwoud zijn samengebald op die enkele vierkante kilometers waar ik mijn wandeling doe. De geur van anijs, veroorzaakt door de eerste nachtvorst, mengt zich met de geur van eucalyptus, paddestoelen en mossen. Het verstilde loofwoud schudt de bont gekleurde bladeren van de takken. Ik hoor geluiden van bronstige, burlende edelherten, gravende everzwijnen, over bladeren en takjes trippelende eekhoorns en het gekras van gitzwarte raven die als gevleugelde duivels door het bos vliegen. Ik heb de schoonheid van het herfstbos al zo vaak mee mogen maken, maar het verveelt nooit. Plotseling, en toch ook niet verrassend, staat hij daar. Grijs, rijzig, oud met een lange baard. Ik ben hem al vaker tegengekomen en iedere keer etaleert hij weer een spoor van wijsheid en blijf ik achter met de vraag : Was dit echt of heb ik gedroomd? ‘Kun je je een...

  Om onduidelijke redenen ben ik in dit stadje beland. Het is liefde op het eerste gezicht. De verweerde barokke gevels, de door paardenwagens kapot gereden kasseien, de duistere stegen en door monumentale bomen omzoomde lanen sober verlicht door ouderwetse straatlampen en de in de straten hangende nevel, het maakt een onuitwisbare indruk op me. Het stadje is gelegen aan de rand van een uitgestrekt vochtig heidegebied vol met vennen. Ongeacht welk tijdstip, je voelt bij tijd en wijle de kille lucht vanuit de afgelegen gronden deze buitenpost instromen. Het is stil op straat en in de steeg waar ik nu loop is zelfs geen mens te bekennen. De mist is in dit steegje blijven hangen en ik zie niet verder dan een meter of vijf. Halverwege stuit ik op een winkeltje. Curiositeitenwinkel staat er op een bord welke boven een groene houten deur hangt. Ik draai de koperen deurknop om en terwijl de deur open gaat tingelt er een deurbel. Ik schud de sneeuw van mijn jas en kijk in het rond. Het w...

  Ik wil het in dit stukje over het fenomeen slijter hebben. U weet wel, die man of vrouw die in stofjas achter de toonbank flessen advocaat en citroenjenever staat te verkopen. Misschien, maar ik denk het niet, heeft u wel eens van het begrip onomatopee ( klanknabootsing ) gehoord. Een  onomatopee  of  klanknabootsing  is een woord dat fonetisch het geluid dat het beschrijft nabootst of suggereert.   Je kan dit zelfs nog breder zien. Een woord kan daarnaast ook associaties, beelden oproepen. Ik heb dit zelf bijvoorbeeld bij het woord swaffelen. Ik had nog nooit van dat woord gehoord, maar wist meteen wat het behelsde toen ik het woord voor het eerst hoorde. Als we bijvoorbeeld eens kijken, luisteren naar het woord boterbloempje. Al heb je nooit van dit woord gehoord, de klank bootst liefde, zachtheid en vriendelijkheid uit. Als u het uitspreekt dan danst de letter B over uw lippen. Gaat u maar eens voor de spiegel staan en kijk naar u zelf als u het wo...

  Vandaag is de grote dag. Ik kan het nog steeds niet bevatten dat ik, de Eenzame Fietser, de Uitverkorene ben. Ik, de enige persoon op aarde die twijfels over hun goede bedoelingen had. Gelukkig ben ik helemaal om en vanmiddag om 14.00 uur reis ik mee naar hun planeet, ontelbare melkwegstelsels hier vandaan. Ergens diep in de onmetelijke duisternis van het heelal. Het is inmiddels tien jaar geleden dat ze op de aarde arriveerden. Als kosmoloog was ik voor het eerste contact al dertig jaar bezig met het in kaart brengen van het ons onbekende en vooral het onderzoeken naar buitenaards leven. Revolutionair is een te zwak woord voor de onderzoeksmethoden die ik in het leven heb geroepen. Met trimisionaire geluidsgolven en substaomatoire verdeling van protonenreeksen heb ik het heelal onderzocht op een manier die ondenkbaar leek. Het elimineren van de bestaande dimensies heeft een onbegrensd bereik opgeleverd en resulteerde na negentien jaar in de eerste contacten. Hierna is het snel...

  Begin jaren negentig heb ik een tijd voor een organisatie gewerkt die zich bezighield met het verstrekken van consumptieve kredieten aan mensen. Met andere woorden, leningen die werden verstrekt voor de aanschaf van kapitaalgoederen en dan vooral auto’s. De organisatie werkte samen met tussenpersonen en autobedrijven die de vooraf geknede cliënt hoopvol bij ons afleverden. Ik heb geen idee meer hoe ik daar terecht ben gekomen. Misschien was het een vakantiebaan waar ik nog een tijdje bleef hangen. Het is me in deze korte periode wel duidelijk geworden dat veel mensen tegen de klippen van de kapitalistische maatschappij aanlopen. Ondanks het ontbreken van social media in die tijd hadden toen ook al veel mensen het gevoel dat het gras bij de buren veel groener was. Ook in de jaren negentig vierde hedonisme hoogtij en was men van mening dat meer beter was. Uiteraard is dat niet zo en je zou denken dat men intussen wel iets geleerd heeft. Helaas niet. U hoeft maar in de dode ogen om ...

  Ik zet een punt achter de laatste zin. Ik ben klaar, althans gereed om de boel te gaan redigeren.   Apetrots ben ik op mijn eerste dichtbundel die ik de titel ‘Bijtende honden blaffen niet’ heb gegeven. De gedichten zijn geschreven in kubistisch abstracte stijl en de kenmerken hiervan, gevarieerde tekstvlakken die vanuit meerdere perspectieven worden getoond waardoor de tekst een fragmentarisch abstracte indruk op de lezer achterlaat, heeft zich tot mijn volle tevredenheid in de gedichten geopenbaard. Nu rest mij niets anders dan het geheel van voor tot achter door te lopen en te redigeren daar waar nodig. Uit ervaring weet ik dat het proces van redigeren een geïsoleerde omgeving en totale stilte vereist. De minste vorm van onzinnig gekakel om je heen kan de balans tijdens het creatieve proces volkomen verstoren. Daarom heb ik een afgelegen boshut gehuurd in het hoge noorden. Het is een lange reis, maar alles dient in het teken te staan van mijn eerste bundel. Na een bootr...

  Ik ben gefascineerd door het woord simpel. Hoe simpel het woord voor veel mensen ook klinkt, het fenomeen simpel is alles behalve dat. U bent ongetwijfeld bekend met de uitdrukking ‘ Minder is meer . ‘ Dit kunt u eenvoudig vertalen naar het woord simpel in de uitdrukking ‘ Simpel is complex .’ Het woord simpel behelst meer dan u denkt. Simpel brengt u naar grote inzichten, verrassende wendingen, nooit verwachte ontboezemingen en zelfs andere dimensies. Simpel is van een dermate grote complexiteit dat het niet te vatten, te doorgronden is voor de gemiddelde simpele ziel. Toch probeer ik u mee te nemen in het wonderbaarlijke fenomeen simpel en schotel u enkele eenvoudig te begrijpen voorbeelden voor.     Raadsel   Ik kwam vorige week een oud-klasgenoot tegen. Het is op z’n zachts gezegd een aparte vogel. Met zijn Gargamel kapsel, zijn bril ter grootte van een viewmaster en zijn oubollige kledij heeft hij alle kenmerken van een klassieke nerd. Met een IQ van ...

  Ik ben al jaren een beroemd en in literaire kringen zeer gewaardeerd schrijver. Iedere letter die ik op papier zet, of het nu een column of een stuk proza is, wordt uitgebreid geanalyseerd, waarna de analyse doorsijpelt tot de kring van de crème de la crème van de literaire wereld. Ondanks het feit dat ik nul concessies doe aan uitgevers, hysterische hypes, vragen uit de markt of weet ik veel welke stroming ook blijft mijn werk geprezen en veel gelezen in de bon ton kringen. In al die jaren dat ik nu schrijf heb ik een onzichtbare grens opgetrokken, een niet haalbare standaard neergelegd voor andere auteurs. Toch is dat niet altijd zo geweest. Ook ik heb in het begin last gehad van twijfels en onzekerheden. Jaren geleden heb ik eens een beroemd schrijver bij me uitgenodigd om hierover te praten. Toen de dag van het bezoek aanbrak was ik mijn zenuwen nauwelijks de baas. Ik moest en zou een goede literaire indruk bij hem achterlaten, wilde hij me überhaupt enigszins serieus nemen...

  Mensen die net zijn begonnen   met schrijven worden vaak geconfronteerd met kreten als : ‘ Schrijven is schrappen  ’, ‘ Show don’t tell , ’  ' Laat de lezer zelf invulling doen .’ Wat wordt hier nu precies mee bedoeld? Het komt er simpelweg op neer dat teveel informatie die je de personages meegeeft aan de lezer een nadelig effect veroorzaakt. Het tot in den treure oplepelen van emoties van de personages zal je lezers doen afhaken. Hoe vaak leest u niet een verhaal en een personage, of het nu de protagonist of de antagonist is, en verveelt u stierlijk omdat u alles over hem/haar al weet, voelt.  Laat ik u een simpel voorbeeld geven. Een zéér hongerig personage heeft net bij Kentucky Fried Karton een stuk uitgedroogde kip gekocht. Het goedje valt, tot zijn verbazing en woede, niet helemaal lekker.   Hij nam een hap van de uitgedroogde kip en voelde het bloed uit zijn gezicht trekken. Zijn maag draaide zich tien keer om en de rillingen liepen over zijn ...

  Misschien bent u bekend met de film City Slickers uit 1991. In deze film besluit een groepje vrienden uit de stad de wilde natuur in te trekken. Geweekt en gezalfd door het hedonistische stadsleven zijn ze totaal niet in staat om met de wetten van Moeder Natuur om te gaan, met alle gevolgen van dien. Tijdens mijn tochten door de natuur kom ik met grote regelmaat van die City Slickers tegen. Vrij recent nog zelfs. Na een periode van vegeteren op mijn werk wordt het weer tijd om de batterij op te laden en te contempleren. Een vierdaagse werkweek gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik pak de trein naar één van de afzichtelijkste havenplaatsen die ons land kent en neem daar de ferry naar de Hoge Landen, welke gelegen zijn in een uiterste hoek van het Avondland. Aangekomen in deze uiterste hoek neem ik een boemeltje die me binnen negentig minuten naar een uitgestrekt heidegebied gelardeerd met oude pijnbossen brengt. In een van God verlaten negorij heb ik een onderkomen geboekt ...